Dryopteris villarii
(Nerecznica Villara)

syn. Dryopteris rigida

ang. Rigid Buckler Fern


Typowo górski gatunek nerecznicy, występujący w górach zachodniej i środkowej Europy. Jedyne oznaczone stanowisko znajdujące się na terenie naszego kraju (w Tatrach), uległo zniszczeniu w 1997 roku.

Nerecznica Villara dorasta do 50 cm. Liście ma lancetowate, 2-3 krotnie pierzaste w kolorze szaro-zielonym. Tworzy zwarte kępy o wzniesionym pokroju.
W ogrodzie dobrze poradzi sobie na lekko zacienionym skalniaku o podłożu wapiennym, dobrze przepuszczalnym. Wystarczy jednak, aby stanowisko nie było zbyt mokre a przystosuje się do przeciętnej gleby ogrodowej. Paproć polecana do uprawy w strefach 5a-8, powinna wiec sobie dobrze radzić z naszą zimowa aurą.

U mnie w ogrodzie od kilku sezonów. Dobrze zimuje bez okrycia. Rośnie w przeciętnej ziemi ogrodowej na stanowisku częściowo zacienionym.

Chyba powinna dostać nowe stanowisko, bo zaczyna być mocno zagłuszana przez inne rośliny.

Według The Plant List, najlepiej znana nazwa tej paproci, czyli Dryopteris villarii (nerecznica Villara), to tylko dopuszczalny synonim Dryopteris mindshelkensis . Ta ciężka do wymówienia nazwa została nadana przez Nikołaja W. Pawłowa, rosyjskiego botanika, urodzonego pod koniec XIX wieku a zmarłego w latach 70-tych wieku XX.

U mnie, ta nerecznica bardzo słabo rośnie, może powinnam jej stworzyć warunki zbliżone do naturalnych - bardziej w typie skalniaka a nie lasu? Nie pomyślałam, by jesienią podsypać jej nieco dolomitu.


fot.VI/VII 2018r
.

Dryopteris villarii dorósł u mnie do zaledwie 25 cm a to połowa wysokości, jaka ten gatunek może osiągnąć. Może miejsce ma za ciemne a zbyt wilgotno pod nogami? Biorąc pod uwagę, ze to paproć rosnąca w górach, może wymaga mniej kwaśnego podłoża? Na zdjęciach robionych w naturze widzę go w pełnym słońcu, porastającego szczeliny w skałach.

Zdjęcie: wolne zasoby Wikipedii, foto Thomas Mathis




Szkoda, że mam tylko ten jeden egzemplarz, poeksperymentowałabym troszkę ze stanowiskami. Mój do pięt nie dorasta tym rosnącym w naturze


fot.0910.2019r.
.

Jestem zadzwiona, bo Dryopteris villarii po kilku latach uprawy pokazał drugie serce!


fot.06.05.2021r.
.

Jeden z moich dwóch egzemplarzy Dryopteris villarii na półcienistym stanowisku


fot.19.06.2021r.
.

Nerecznica Villara, jak nigdy dotąd, w ciągu sezonu wypuszcza nowe pastorały.


fot.03.07.2021r.
.

Jedna kępka Dryopteris villarii już ostro ruszyła, druga jeszcze drzemie


fot. 10.05.2022r.
.

Dryopteris villarii ponownie pokazał dodatkowe serce, więc chyba zdecyduję się na podział kępy wczesna jesienią.




fot. 24.04.2023r.
.

Dryopteris villarii powinien być podzielony, bo- jak widzę- tylko ja mam tę paproć i aż drżę na myśl, co by było, gdyby mi wypadła. W tej chwili ma już kilka serc, więc dojrzała do podzielenia.


fot. 15.05.2023r.
.

Nerecznica Villara (Dryopteris villarii Dryopteris mindshelkensis) rosnąca na w pełni słonecznym stanowisku ... fot. 22.07.2023, Ogród Botaniczny w Gołubiu

Mnie w końcu też się udało namierzyć nerecznicę Villara w OB PAN w Powsinie w dziale roślin górskich... tylko warunki świetlne nie były już nienajlepsze... ale jest

Zdjęcia z 17.10.2024