Iwonko jak u zielarki i zegarmistrza. Pięknie, te konstrukcyjne belki na wierzchu, ściany do nich pasują idealnie, kredens bardzo mi się podoba. No i ten lokator na kanapie jakby mòwił po co mnie budzisz.

Cudnie, tak po Siberkowemu. A śpiewasz jeszcze w chórze? masz na to czas?

Ewo, choć próby chóru uwielbiałam, koncerty już niekoniecznie. Czasem to był duży stres, z powodu wyjazdów, nienajlepszego przygotowania, a prawie zawsze strasznie marzłyśmy w sukienkach w zimnych kościołach
Gdzie mnie tam, domatorce i z takim przychówkiem, jeździć "w trasy koncertowe"

Wiesiu, ta odkryta cegła będzie jeszcze oczyszczana i pokryta impregnatem. Będzie ładnie. Teraz to jeszcze jedna z niedoróbek, ale i tak wygląda fajnie, na żywo. Tyle osób, w tym starszej daty, przychodziło i kazało tak to "zostawić!!!" że uznałam, że skoro jest nas tylu fanów starej cegły, to nie należy jej chować

Aż sprawdziłam ten dawny barwnik i wygląda na to, że fermentowało się liście rośliny, która zwie się urzet

Trzeba się za takim zielskiem porozglądać... Kto to już ma

Majeczko, konstruktor orzekł, że podciąg nie jest konieczny, ale chciałam go mieć Musimy spełniać nasze marzenia, bo nikt tego za nas nie zrobi
Jak napisała kiedyś u mnie Nowinka (co prawda o roślinnych zakupach) "Nam się to po prostu należy" Wczoraj po północy dostałam po tym tekście kilku nawracających ataków śmiechu.





Ptaszki, jak wszystko, prawie skończone

Iwonko, zmusiłaś mnie to włączenia kompa i jeszcze wzięłam okulary .
Na fonie słabo widać, a nie chciałam, żeby umknęły mi ważne szczegóły.
Uwielbiam takie klimaty . Drewno, stara cegła, suszące się zioła .
Czy ktoś już pokazywał wnętrza? Tu i ówdzie się pojawiają .

Patrząc na zdjęcia zaczęłam się zastanawiać, czy przeskoczyłaś w czasie do Wielkanocy ? Jakieś kolorowe jajka widzę .

A to, chyba sobie zapiszę:
"Musimy spełniać nasze marzenia, bo nikt tego za nas nie zrobi " .

edyta napisał:
Właśnie tego się obawiałam, że ktoś zechce oglądać szczegóły Nad nimi dopiero mam plan popracować

Od wczoraj czerwona młoda kurka z kopułką na głowie, straszny brzydalek zaczęła znosić jajeczka w takim bladoniebieskozielonym kolorze
Tzn. nie mam 100% pewności, że to ona, ale jednak uzasadnione podejrzenia, bo dziś pierwszy raz nakryłam ją na siedzeniu w gnieździe. Niestety, musiałam udać się po duuuuuże (głównie kwiatowe) zakupy do miasta i nie wiem, zniosła coś czy tylko się przymierza
Śledztwo jest w toku

Pooglądałam sobie jak wygląda urzet i widuję takiego na łąkach to pewnie wypróbuję bo nęci mnie ostatnio naturalne barwienie tkanin
Wnętrze bardzo mi się podoba nawet bez impregnatu. Ptaszki domowe karmione słonecznikiem po prost mnie urzekły . Czyżbyś rzeźbiła sama?
A kurka znosząca zielone jajka to z pewnością zielononóżka

Wnętrze piękne, stylowe, takie jak lubię, ściana z cegły bardzo modna i piekna , tutaj sąsiad zbijał tynk, żeby mieć taką, nie ma żartów z takimi aranżacjami. Ptaszyny drewniane od razu mnie urzekły, mam tu kolekcję takich drewnianych skarbów prosto z lasu.

Zakupy kwiatowe w styczniu? To pewnie doniczki do domu?

piku napisał:
Pikutku, u zielononóżki kuropatwianej zielone są nóżki, ale nie jajka. One znoszą jajka jasnobeżowe lub beżowe.
Poza tym ja nie mam czystych ras wśród kurczaczków, tylko mieszańce

Ptaszki i drewniane płaskorzeźby na ścianie to moje wyroby. Żaden nie jest skończony

Kasiu, masz do mnie blisko, wpadaj bliżej wiosny, jak śniegi stopnieją

Edytko, kosz cebul kwiatów wiosennych, hiacynty i ciemiernik

Siberia napisał:
Gratuluję, uwielbiam takie wytwory , a może zdradzisz tajemnicę z jakiego drewna i czym dłubiesz?

A co do jajek to regularnie zaopatruję się na wsi z reguły w różnokolorowe i mówili mi że te zielone to zielononóżki znoszą , no cóż w tej dziedzinie to laikiem jestem

Wiesiu, płaskorzeźby tylko w deskach lipowych, natomiast ptaszki przeważnie z odpadów drewnianych, np. z gałęzi drzew owocowych. Żeby np. zrobić łyżkę, polano należy rozłupać na pół i, używając siekierki, kozika i dłuta, odrzucać wszystko co zbędne

Brałam udział w licznych warsztatach rzeźbiarskich, tam dostałam kilka desek. Trzeba o nie pytać w małych tartakach, szczególnie tam, gdzie w obejściu stoją rzeźby, bo to oznacza, że właściciel rzeźbi, a wiec i dysponuje drewnem lipowym

Dłutka w pudełku to chińczyki. Po zakupie nadają się tylko do ostrzenia. Ale to trzeba umieć.
Dłuta duże to wyrób kowalski, kupione od Litwina na naszym środowym rolniczym jarmarku
Najciekawszy jest czerwony kozik. Dostałam go od zaprzyjaźnionego rzeźbiarza Jana. Zrobiony jest ze starej piły pociętej na kawałki, używanej kiedyś przez drwali do wycinek w lasach. Zarąbista stal. Tym wystrugałam ptaszki.

Siberia napisał:
Jestem pod wrażeniem . Masz talent Dziewczyno .
A co do jajek, to takie info znalazłam w necie:
"(kury) araucany znoszą piękne zielone i zielono-niebieskie jajka".

Takie dłutka miałam. Kupiłam sobie na nowy dom, żeby z gruszy rzeźbić. Zostawiłam je w altanie i wszystkie zardzewiały! Ptaszki zgrabne, musisz strugać, bo masz zamówienie z Poznania

Zgadza się, Edytko. Są araukany bez ogonków i z ogonkami. Moja ogonek ma, ale raczej nie jest czystą rasą tylko miksem, choć teoretycznie jest szansa, że kogut był araukaną i kura też.
W każdym razie i jajka i dziwne pióra na szyi, pogrubiające ją, charakterystyczne dla rasy ma Czyli jest, jak to się mówi, w typie rasy

Miłko, mistrz Jan to nawet każde dłutko przykazał w gazety zawijać, żeby się broń Boże z drugim nie spotkało i nie stępiło U mnie mają oddzielną szufladę w szafce drewnianej przytarganej spod śmietnika

Hi hi, będę strugać

Po kilku dniach nieobecności wpadłam na forum i wpadłam w Twój wątek, Siberio, a muszę powiedzieć, zachwycił mnie niezmiernie
Tworzysz wspaniałe miejsce, przyjazne wszystkim stworzeniom
Ja kiedyś też nie chciałam ogrodzenie, ale życie zweryfikowało i ogrodzenie się pojawiło. Tyle, że pod lasem będzie płot z oflisów (oflisy już mam )
Zwierzaki cudowne Widać wyraźnie jak im się oczka cieszą, po wyjściu ze schronu

Z moich sześciu kociastych, pozostały trzy... wszystkie trzy ponad trzynastoletnie i wszystkie trzy z chorobami nowotworowymi. Walczymy mocno!


A z takich przyziemnych spraw, to proszę o zdjęcie do spisu ogrodowego

Efciu, pewnie, że chciałabym mieć szczelne, skuteczne, piękne i stylowe ogrodzenie, ale po prostu mnie na nie nie stać Jak będę przy forsie to raczej dokupię ugorek na stoku w kierunku lasu, łąkę i odrobinę przynależnego do nich lasu.

Komplet moich psów, póki co, daje radę. Odkąd jest cała trójka, ani jedna roślina nie ucierpiała i ani jedna kura nie zginęła.
Łosie i sarny tylko patrzą na nas ze skraju lasu i nie zapuszczają sie na moją górkę a bywało, że wcześniej troszkę tu buszowały

Z ich to powodu moje oczko jest od prawie pięciu lat dziurą w ziemi bez kropli wody, bo oczami wyobraźni ujrzałam stada przychodzące do mnie do wodopoju a potem, z nudów, pożywiające się pączkami, listkami i korą moich drzewek i krzewów. Niestety, w okolicy nie ma żadnego znaczącego zbiornika wodnego, gdzie mogą się do woli napić. Z konieczności przechodzą przez dawną DK8, żeby napić się wody w jeziorze i masowo giną pod kołami samochodów To może jednak napuścić wody do dziury

Do czwartkowych torebek dodałam dziś jeszcze trochę (np. 8 czosnków) i będzie co doniczkować

Zakupy cebulowe zacne .
To jeszcze Ci się grunta po głowie kołaczą?
Nie wiem czy mi służy czytanie Twojego wątku . Zaczęłam dzisiaj przeglądać ogłoszenia działek do sprzedania .

Dziękuję Siberko . Starą piłę mam więc będę się uśmiechać do M by mi taki kozik zrobił . Dłutkami jakoś nie bardzo sobie radzę a mam też od chińczyka i już naostrzone . Zainteresowało mnie jeszcze to dłutko w kształcie łyżeczki, do jakich prac służy? Zakupy faktycznie zacne poczyniłaś , czy te wszystkie cebulki chcesz jeszcze do gruntu sadzić?

Wiesiu, łyżeczki są szerokie, wiec zagarniają od razu większy obszar, niekoniecznie w głąb, czy to na płaskim, czy przy wykonywaniu chochelek, misek i co Ci tam wyobraźnia podsunie

Cebulki postaram się zadoniczkować, podpędzić w domowym ciepełku, a potem pójdą przeważnie do gruntu, choć kilka zapewne trafi do donic na schody.

Edytko, kupiłam cebulki, żeby rozweselić wiosną jeszcze kilka zakątków w ogrodzie Wiem, ile przyjemności mi sprawia chodzenie wśród rozsianych na trawie dzikich przebiśniegów i szafirków z dawnych czasów.

Schodzę z psami do lasu po takim ciekawym zboczu, gdzie wśród trawy jest mnóstwo głazów zepchniętych z góry, które kiedyś tworzyły fundamenty chlewa i stodoły. Do góry ich nie wciągnę, to chociaż na dole bym je nieco zagospodarowała. No i wolałabym chodzić po swoim, niż cudzym terenie. To totalny nieużytek, może nie będzie drogi...
No a mieć chociaż 2 ary własnego lasu to musi być zajebiście Pozwoliłabym mu się wysiewać, bo teraz siewki na łące są koszone... No może nie wszystkie, chłop ma jakieś resztki sumienia Łąka też rolniczo jest do niczego, bo VI klasa. Zbiór siana jest tam żałosny... Ale jak by tam na górce rosły rugosy

Hi hi hi, marzy Ci się rewolucja w życiu? "Nie namawiam nie zachęcam, nie zmuszam!" Bywa ciężko, ale czasem warto, a nawet trzeba

U mnie na stole... zdzisiek

Efko, może taka miniaturka?