Ależ Gosiu, dasz radę, uwierz w siebie . Jesteś energiczną dziewczyną i nie poddawaj się stresom a wszystko pójdzie po Twojej myśli

Ja też trzymam kciuki . Najtrudniej jest podjąć decyzję , potem robisz wszystko, żeby okazała się właściwa

Gosiu nie znam zbytnio całej sytuacji, ale wydaje mi się że czasami przychodzi taki moment, że trzeba całe życie przestawić i zacząć śmiało coś od nowa. Może właśnie nadszedł ten moment i warto podjąć taką decyzję. Zwłaszcza że ma to być to co sama bardzo kochasz, jest na to popyt, a i firma jest już rozwinięta.
Uwierz w siebie i daj sobie szanse na spokojniejsze życie

Gosiu ja przesyłam dużo dobrej energii i słoneczka , które ostatnio codziennie świeci
Rób tak jak dyktuje Ci serducho .

Gosiu, bo to jest tak, że mając już coś, co znamy, boimy się zacząć od nowa w nieznanym. Ale jeśli o czymś marzysz, to znaczy, że dasz radę tego dokonać.
Niewiele też dokonamy, gdy nic od siebie nie damy. Dlatego trzeba się doszkoli, zainwestować w siebie.

Musisz sama podjąć decyzję, czy Twoja psychika w obecnej pracy jest na tyle silna, żeby nadal tam pracować. Czy sytuacja, w której jesteś obecnie, odbija się na Twoim/Waszym życiu.

Zrób sobie analizę SWOT. Wypisz na kartce mocne i słabe strony obu prac: obecnej i tej możliwej. Wtedy podejmij decyzję. A potem, już nie oglądaj się za siebie.

Poznałam Cię na zlocie, myślę, że dasz radę

Skoro koleżanka ma takie powodzenie to o czym myslisz jeszcze, chciałabym miec taka koleżankę

Jest mi bardzo milo, że wierzycie we mnie
Ale ja muszę najpierw uwierzyć sama. Najgorsze dla mnie byłyby wyjazdy do szkoły. Weekend to jedyne dni kiedy mogę nadrobić zaległości w domu i ogrodzie. Codziennie wracam wieczorami, więc jestem bardzo zmęczona, nie chce mi sie po prostu jeździć. Jestem już chyba na to za stara.
No chyba, że zostanę postawiona pod ścianą. Na razie jestem o centymetr od niej. Może się uda odbić?
Na razie jestem umówiona z koleżanką na czwartek. Zobaczymy co mi powie, jak to widzi, jak w ogóle się pracuje, bo może ja mam zupełnie inne wyobrażenia.

Danusiu, trzymaj kciuki, na pewno się przydadzą

Wiesiu, Marto do tej pory sądziłam, że nic nie jest w stanie wyprowadzić mnie z równowagi. Niestety za bardzo przejmuje się losem innych. Gdyby tylko chodziło o mnie to dałabym radę w pracy. Tylko, żebym miała charakter olewczy i robiła co swoje. Niestety. Jak widzę jak szefostwo niszczy firmę i ludzi, szlag mnie trafia. A to była tak dobra firma. Tyle lat dawała sobie świetnie rade. 2 lata, co ja mówię rok i chyba będzie po niej. Dlatego zaczęłam myśleć o czymś innym. Mma dośc pracy u innych. Tylko, czy zdołam się utrzymać z tej mojej pasji?
Jeszcze mam syna do wyuczenia. Jak on skończyłby studia to nie zastanawiałabym się.
Niestety mój m. nie ma stałych dochodów, tylko ja. Stąd moje ociąganie w kwestii rezygnacji z pracy.

Maju, najgorsze jest to, że ja nie lubię zmian. Może jak każdy, ale ja jestem niepewną siebie osobą, chociaz może niektórzy nie mają takiego wrażenia, ale jednak.
Jeśli cokolwiek zacznę robić w tym kierunku to powoli. Niestety nie mogę z dnia na dzień rzucić pracy. mamy zbyt dużo zobowiązań. A jak już pisałam wyżej tylko ja mam stały dochód.

Maju, serce mówi, żeby rzucić to w cho-rę i zacząc robić to co lubie, ale raczej kieruję się rozumem. A ten mówi, żeby na razie się wstrzymać z taką decyzją, jeśli coś to zacznę powolutku

Ewciu, miło mi, że wierzysz we mnie. Na zlocie mało ze sobą rozmawiałyśmy, czy można kogoś poznac w tak krótkim czasie?
Moja analiza mówi, że musze jeszcze trochę wytrzymać. Przynajmniej 3 lata, a w tym czasie chyba faktycznie zacznę się doszkalać. No chyba, że oni wcześniej sie mnie pozbędą
Na razie zaciskam zęby i idę do przodu.

Ewa, ona ma powodzenie, a czy ja będę? Ona myśli przede wszystkim o tym, że każda będzie robiła oddzielne projekty, a w razie czego mamy sie wspierać kiedy którejś coś wypadnie. Oczywiście mówiła o podzieleniu się klientami, ale czy ja dam radę? Musze najpierw poznać program projektujący na którym ona pracuje, nauczyć się jego obsługi, zrobić papier, że jestem zdolna wykonywac ten zawód i dopiero mogę coż zaczynać. To trochę potrwa.





Liście na trawniku jakby już jesień była, a to dopiero koniec sierpnia. Ale to liście z obcinania czereśni. Nistety nie skończyłam. Reszta musi poczekać do zimy. Wiosną przytne tuje, całe szczęście to już będzie kosmetyczne cięcie.

Zdrowe róże, bez żadnych plam, kwitną obficie, pieknie
Pomału zaczynaj dokształcanie....na początku jest trudno a potem leci jakoś.

Chyba własnie najgorzej zacząć
Chyba jestem leniwa
No, ale może rozmowa z koleżanką mnie zmotywuje

Gosiu, czasem nawet przez kilka lat kogoś się nie pozna, a co dopiero na dwudniowym zlocie. Ale z tego co piszesz wynika, że jesteś osobą rozsądną, wiesz, że masz zobowiązania, liczysz się z innymi, a to świadczy, że można na Tobie polegać.
Nie rzucaj wszystkiego, powoli zacznij wprowadzać w czyn swoje zamiary. Szkoła, na każdym etapie życia zajmuje sporo czasu i jest zawsze kosztem czegoś lub kogoś. Wiem, bo ostatnie 4 lata większość weekendów miałam zajętych. Ale teraz zbieram tego owoce. Oczywiście, były chwile zwątpienia i pytania po co mi to? Przed emeryturą? Teraz wiem, że to była słuszna decyzja.
Czego i Tobie życzę

Gosiu wiem o co Ci chodzi bo to tak jak u nas ja pracuje ale różnie to jest czasem wesel od groma czasem mniej a w adwencie i poście wiadomo że pracy nie ma czyli i kasy ,mój M za to pracuje w firmie podobnej do Twojej żal Mu tego co się z firmą dzieje i jak dzieci ja prowadza ale robi swoje ,zmieniać nie chce bo po tylu latach musiałby wszystko zaczynac od nowa a nie wiadomo czy klienci poszliby za Nim więc na razie pracuje i się wścieka.

Ewa, dzięki, podniosłaś mnie na duchu.
Zrobię tak jak mówisz. Zacznę szkołę, a co potem zobaczymy, może już niedługo zacznę powoli realizować jakieś projekty.
Chyba własnie strach przed tymi weekendami najbardziej mnie odstraszał. I tak mam jakoś mało czasu, a co dopiero jak będę miała co drugi zajęty.
Ale trzeba spróbować.

Danusiu, chyba M pracuje jednak w innej firmie niż ja. Z tego co czytam, to jest chyba Wasza rodzinna firma. Ja pracuję w korporacji. Nie ma w ogóle wpływu na to co się dzieje. Myślisz, że Twój M nie ma w ogóle głosu? A może jednak dzieci by posłuchały?Chyba, że źle zrozumiałam i że pracuje u kogoś, a firme przejęły jego dzieci.


Dobra, dosyć narzekania, szczególnie, że to były 2 cudownie piękne dni. Fakt, że przeplatane deszczem, ale wczoraj było na tyle ciepło, że posiedziałam po południu na tarasie. Oj przydały się nowe mebelki, całkiem wygodnie mi się siedziało.
A dzisiaj popracowałam trochę w ogrodzie. Dokończyłam malowanie skrzynek drewnochronem, wyrzuciłam pomidory i oberwałam przegniłe kwiatostany róz. Ogólnie ogród wygląda nieźle, ale jednak brakuje mi koloru. Może to wynik tych ciągłych opadów, bo kwiaty róż niestety nawet nie zdążyły się rozwinąć, szybciej gniły.

Gosiu dokładnie rozkręcał firmę razem z szefem a teraz większośc przejęły jego dzieci i jest coraz gorzej jedyne co Go trzyma to to że nie mogą o Nim decydować bo gdyby tak było to już kilka lat temu by odszedł.

Jak dla mnie to masz Gosiu dużo koloru Przez te deszcze to i moje róże wyglądają nieciekawie, ale na fotkach u Ciebie tego nie widać. Bardzo ładna jest ta okrągła rabata, ale mnie najbardziej podoba się ta długa, którą najczęściej pokazujesz i do której masz zastrzeżenia Dla mnie jest piękna. A co do pracy i Twojego stresu życzę dobrego rozwiązania Ani się obejrzysz jak coś się zmieni na korzyść

Danusiu, nie wiem co się dzieje ostatnio z tą pracą.
Słysze od swoich koleżanek pracujących w szkołach, urzędach, że jest coraz gorzej
To chyba przez tempo jakie zostało narzucone. W pracy jest bieg, a w domu juz tylko chce się spać, odpoczywać
Gdzie czas na życie rodzinne, przyjemności?
Mam nadzieje, że to jednak wróci do normy

Aniu, w porównaniu z majem, czerwcem i lipcem w sierpniu jest najmniej koloru. Właśnie ten miesiąc musze poprawić, Wrzesień kończy się lepiej, bo znowu kwitna róże. Własnie na tej długiej rabacie muszę poprawić sierpień
Liczę, że Twoje słowa sie sprawdzą

Wczoraj odbyłam rozmowę z koleżanką. Zachęciła mnie i szukam kursów projektowania. Zacznę raczej dopiero w drugim semestrze, bo teraz nie jestem gotowa z płatnością, bo mieliśmy niestety pechowy miesiąc. Trochę muszę zainwestować, ale wiem, że przynajmniej będe niezależna, bo okazuje się, że będe mogła normalnie pracować i projektowac, przynajmniej na razie.
Nadal bardzo mało pracuję w ogrodzie, mimo pięknej pogody
Jutro nie ma mnie cały dzień. Może w niedzielę się uda

Gosiu miejmy nadzieję że to wszystko sie odwróci Cieszę się że podjęłaś taka decyzję i oczywiście będziemy Cie wspierać

Danusiu, wsparcie bardzo się przyda

O jakich kursach projektowania myślisz? Koleżanka podpowiedziała coś konkretnego? Czy to może kurs obsługi programu do projektowania, czy nauka zasad projektowania, bo to jednak dwie zupełnie różne rzeczy

Gosiu, rabata środkowa prezentuje się doskonale . Ale ta też jest piękna .Margo2 napisał:
Czytam, że pojawiła się wizja zmiany pracy . Od dawna jesteś niezadowolona ze swojej. Rozumiem jednak, że ma zalety, które Cię przy niej zatrzymują mimo wszystko.

ja również trzymam kciuki ,żeby wszystko dobrze się ułożyło...a w ogrodzie masz sporo koloru i kwitnących roślin-jest pięknie