U mnie emekon zagościł kilka lat temu, wysadziłam go na półcienistym, ale dość suchym stanowisku. Osiągał wtedy wysokość nie większą, niż 10 cm . Podejrzewałam go też o słaba mrozoodporność , gdyż co rok większość rośliny zanikała a pojawiały się nowe odnogi, które wychodziły np spod kamieni.

fot.16.04.2016






Kiedy przeczytałam o pochodzeniu tej rośliny (Chiny, cieniste, wilgotne zarośla i lasy, brzegi rzek), pomyślałam o przeniesieniu emekona na Sławojkowo, między paprocie, które często podlewam. To był strzał w dziesiątkę, ale jednoczesnie dosłownie inwazja tej rośliny. W ciągu jednego sezonu rozpanoszyły się na tarasach paprociowych, wyrastając wysoko ponad kilka z nich.

Zdjęcia robione latem











Kłącza przeszły nawet przez niewielkie szpary w deskach zapierających tarasy



Zazwyczaj kwitnienie emekona śnieżnego odbywa się wiosną, ale po upalnym lecie, roślina potrafi powtórzyć kwitnienie w sierpniu.



Świetna roslina do zadarniania 'na ciekawo' wilgotnych stanowisk pod krzewami i drzewami.

.

Aby dopełnić gros wiadomości, dodam, że jest to typowa roślina 'od przymrozku do przymrozku'. Jeśli wybije przed nadejściem wiosennych przymrozków, wszystkie listki wymarzają i trzeba poczekać na ocieplenie, by eomekon się znów pokazał. Także pierwsze jesienne - nawet niewielkie = przemrożenia powodują, iż natychmiast jest ścinany, jak nożem i zmienia się w kupkę wilgotnej paćki.

Tak zaczyna ...



...a tak kończy po jesiennych przymrozkach -4C.



.

Poll napisał:
Idealne zdjęcia poglądowe, jak roślina reaguje na stanowisko

No bo tak to jest... Uważamy, ze każda roślina może się przystosować do tego, co jej dajemy a jednak tak nie jest. Podobnie miałam z bożykwiatem Meada. Dawno temu, obiło mi się o uszy, ze nadaje się do ogrodów skalnych. Kupiłam i posadziłam. Cieszyłam się tylko jeden sezon. Powtórzyłam zakup i... znów klapa. Teraz uprawiam bożykwiaty w bagienku, razem z paprocią błotna Marsilea quadrifolia i rosną, jak szalone!

Eomekon śnieżny we wrześniu...





.

Fakt, eomekon potrafi się rozleźć ale albo mi się udało wstrzelić z nim w dobre miejsce albo rzeczywiście, nawet w szale nie zagraża innym roślinom, bo (przynajmniej u mnie) raczej skacze niż zasiedla terytorium. Do ostatniej zimy miałam tę roślinę za niezniszczalną ale zweryfikowałam poglądy - dziwactwa pogodowe pozbawiły mnie nadmiaru.
Pięknie wygląda, gdy kwitnie ale w pozostałym czasie też jest bardzo atrakcyjny. Te listeczki są niepodobne do niczego, w barwie i fakturze

lelumpolelum napisał:
To znaczy, że nie przyrasta - nie namnaża sie, tylko zmienia miejsce?

Przyrasta i namnaża się, a jakże, tyle że w locie. W miejscu, gdzie posadziłam jedną jedyną sztukę, nie ma już po eomekonie śladu, jest za to spora grupa jakieś półtora metra dalej w róży kanadyjskiej i kilka osobników z drugiej strony miejsca macierzystego, w hortensji.
Trzeba jednak uważać z eksterminacją, bo zima może zweryfikować areały, szczególnie taka dziwna. I ja się już raczej nie odważę na przesadzanie jesienią ani na trzymanie w doniczkach zimą, nawet w dołowniku

U mnie rosną niejako uwięzione na rabacie dryopterisowej, więc podróżować nie mają gdzie, ale myślę o zabraniu ich z tamtego miejsca, bo już w tym roku paproci niemal nie było widać. Ewcia podniosła kilka postów wyżej problem odpowiedniego stanowiska - jakie moje emekony były i jakie teraz są.... Dla lepszego wyczucia wielkości niektórych liści - takie zdjęcie z początkowych dni września Chyba wyjątkowo dobrze się czują w tym miejscu - gleba jest stale wilgotna i pochodzi z dna stawu. Podejrzewam, że w takiej, lub podobnej emekony rosną właśnie na naturalnych stanowiskach.


.

Imponujący rozmiar Moje są na stale wilgotnym stanowisku ale do takich liści im daleko

Mój przezimował ładnie i nawet pąk kwiatowy już widać
Stanowisko półcieniste pod starą czereśnią, boję się tylko przymrozków, bo prognozują krótki powrót zimy

Akurat one są roślinami, które świetnie się regenerują, co oczywiście nie zmienia faktu, że przymrozkom mówimy stanowcze "NIE" !

Przed zapowiadanymi przymrozkami przykryłam agrowókniną i ceramiczną donicą, obyło się bez uszkodzeń
Teraz właśnie kwitnie

Emekon z Rogowa

Ja muszę się przyznać, że jestem pod wrażeniem tej roślinki, kształt, faktura, kolor liści

tak wygląda dziś 07.08.2017

W ziemi z dna stawu rośnie błyskawicznie, rozchodząc się kłaczami. Sa one dośc kruche i cięzko je w całości usunąć z gliniastej gleby.







.

Po niedawnym gradobiciu mocno pokiereszowana, ale jeszcze pokazała kwiatuszek

Zdj. dziś.12.10.2017

W tym roku musiałam wydać walkę emekonowi, bo tak mi sie rozrósł, że zasłaniał paprocie




Skorzystałąm więc z momentu, kiedy je przesadzałam i przy okazji usuwałam snujace się wszedzie, rudawe kłącza. To, co zostało, będe usuwać w przyszłym sezonie.
To, co wykopałam, zapakowałam do wiadra i wysadziłam nad brzegiem rzeczki.





.

Zdaje się spasowało jej moje gliniaste podłoże W promieniu ok. 1,5m od rośliny matecznej pojawiły się odrosty
Coś mi się zdaje, że też pójdzie nad rzeczkę

Zdj.dziś 15.04.2018

Emekon śnieżny tak grasował na rabacie, że dostał eksmisję za płot Stanowisko cieniste, stale wilgotne, na stoku. Tu ma miejsca do woli, to może szaleć
Rozrabiaka, ale mój zachwyt dla tej rośliny pozostał

fot.29.05.2020

Coraz śmielej sobie poczyna, ale mam go jeszcze pod kontrolą.

fot. 09.05.2022