Białoporek brzozowy (Piptoporus betulinus Bull. Fr.) znany również pod nazwami: porek brzozowy, huba brzozy czy żagiew brzozowa. Leśnikom znany jako grzyb powodujący zgniliznę brunatną brzóz. Ochrona lasu przed tym patogenem polega na natychmiastowym usuwaniu z drzewostanu porażonych drzew, ponieważ zgnilizna bardzo szybko się rozszerza. W Polsce jest pospolity. Występuje na całej półkuli północnej. Młode owocniki rosną od sierpnia do października. Zasuszone okazy występują na pniach przez cały rok. Jest grzybem leczniczym. W 1991 roku przy odnalezionym w Austrii „człowieku lodu” zwanym Ötzi znaleziono białoporka brzozowego, którym najprawdopodobniej eliminował pasożyty z przewodu pokarmowego. W medycynie ludowej tamowano nim krwawienia i cienkie plastry miąższu nakładano na rany zamiast plastrów, co zapobiegało również powstawaniu blizn. Stosowany był w leczeniu wrzodów żołądka i w leczeniu nowotworu żołądka. W terapii nowotworów stosowano wywar z mieszanki startych na proszek owocników czarnej i białej huby brzozowej.
Owocniki zawierają kwasy poliporenowe A, B i C, kwas betulinowy, β-fenyloetyloaminę, neosterol, fitosterol i kwasy tłuszczowe.
Kwasy poliporenowe wykazują działanie zbliżone do antybiotyków. Preparaty z białoporka działają więc bakteriobójczo i przeciwgrzybiczo na Pseudomonas aeruginosa, Serratia marcescens, Bacillus subtilis, Staphylococcus aureus, Saccharomyces cerevisiae, Mycobacterium smegmatis, Aspergillus fumigatus. Wykazują także działanie odżywcze, stymulujące i uspokajające, pasożytnicze na włosogłówkę i owsiki, stymulują trawienie, leczą stany zapalne żołądka, regulują ciśnienie krwi, działają przeciwnowotworowo i cytostatycznie. Zainteresowanych działaniem hamującym wzrost komórek nowotworowych odsyłam do pracy pt. „Ekstrakt z porka brzozowego (Piptoporus betulinus Bull. Fr.) jako inhibitor wzrostu ludzkich komórek nowotworowych” autorstwa J. Kaczora i współautorów. O działaniu przeciwnowotworowym na podstawie badań weterynaryjnych pisali również J. Utzig, Z. Samborski i F. Wandokanty.
O leczniczym zastosowaniu grzyba pisał A. Ożarowski w swoich książkach o roślinach leczniczych.

Polecam recepturę na:
Odwar z białoporka: 5 g. białoporka zalać 100 g. wody w temperaturze pokojowej i ogrzewać na wolnym ogniu do zagotowania. Odstawić pod przykryciem na kilka minut, przecedzić. Uzupełnić gorącą wodą do objętości 100 ml. Pić 2-3 razy dziennie po 100 ml. Można przygotować rano potrójną dawkę i trzymać w termosie.