Witam serdecznie.
Przez kilka lat prowadziłam tzw. dom tymczasowy dla zwierzaków - w szczególności psów, ale w końcu musiałam się opamiętać ze względu na stan zdrowia, a w drugiej kolejności inne sprawy. Przewinęło się przez dom około 200 psiaków i pozostało nam na koniec 7 tych najbardziej kłopotliwych, starych i niezbyt urodziwych. Dodatkowo są 4 koty, 2 papugi z konieczności i 2 kocury dochodzące na dożywianie i pies ze wsi stołujący się każdego dnia.
No nic to, futra trzeba dochować bo nikt ich nie chce i chciał nie będzie. Jakoś dajemy radę.

Kilka zdjęć naszych potworów.

Z pewnością każde z tych zwierząt ma swoją historię, chętnie o nich poczytam .
Przy okazji chylę czoła za to co robisz

Jakież to potwory , widzę same milaczki. Podziwiam szczerze, bo ja mam jednego futrzaka po przejściach i wiem że resocjalizacja bywa żmudna i trudna

Marto, Wiesiu - witajcie w naszych futrzastych progach.

Zwierzaki rzeczywiście mają swoje historie Marto, zaś co do milaczków Wiesiu, to ładnie wyglądają na zdjęciach, niestety gorzej z zachowaniami, no ale ja taki typ jestem, co to same najgorsze przypadki zabierał i w nagrodę kilka mi zostało na stanie.

Mamy też dwie papużki faliste. Są przeurocze. Zadzwoniono do mnie i zapytano czy wezmę, bo owszem państwo mogą oddać komuś tam ze wsi, ale na zmarnowanie, a że ja kupiłam im klatkę to pomyśleli o mnie. No klatkę kupiłam bo jak zobaczyłam je latem w drucianej, połatanej gołębiej klatce o wys. 30 cm. zakryte szmatą aby były cicho, to mnie skręciło.
A to milusińskie papugi.

Ewciu, masz to policzone gdzieś tam wyżej, to pewne
Zdjęcia na pewno nie oddają ogromu problemów, jakie trzeba przejść, ale pokazują, jaki mają te stworki kochany dom

Witaj Ewo, może i prawda, jednak wolałabym mieć to policzone na plus tu, zamiast tam - gdziekolwiek to będzie . Przydałby się np. jeden jedyny rok dobroci dla mnie - odrobina egoizmu nie w moim stylu , ale co tam.

Ewo miło wiedzieć że takich ludzi jak ty jest jeszcze trochę na tym świecie.
Chyle czoła przed tym co robisz,chociaż jak piszesz nie jest ci łatwo bo sama masz
problemy ze zdrowiem.Każde dobro dane innym podobno wraca do nas podwójnie i ja w to wierze.

Pozdrawiam Cię serdecznie

Jestem pełna podziwu i to nie tylko, jeśli chodzi o nagły zryw serca i wymiar finansowy...
Zwierzęta w domu, to zawsze pewne ograniczenia, które sa czasem zbyt wielkim kosztem. Nie wyjedziesz na miesiąc na Lazurowe Wybrzeże , czy choćby w Bieszczady Zwierzęta muszą mieć stałą opiekę i choć czasem ktoś mógłby Cię zastapić, to przecież niezbyt często. O tyle znam ten problem, bo zawsze marzyłam o psie (psach), ale mój tryb zycia- częste wyjazdy na długi czas - nie pozwala mi na to.
Tak, jak piszesz, trzeba wyzbyć sie egoizmu, w sporym stopniu podporządkować życie podopiecznym.

Podziwiam to, co robisz dla zwierzaków i nie mam pojęcia, jak sobie radzisz z tak licznym 'stadem'. Ja mam dwa znajdki i w błotniste dni ledwo żyję. Teraz rozumiem, dlaczego nie masz bylin, pomijam chwasty i rodzaj gleby, tyle łap do udeptywania i zabawy Chyba, że są grzeczne i niczego nie niszczą, o moich tego nie mogę powiedzieć, niestety

Witam

Gosiu, no oby to dobro się kręciło wokół nas, staram się w to wierzyć, bez optymizmu nie ma przyszłości.

Poll- jeśli wyjeżdżamy to na jeden dzień od ranka wczesnego do nocy, wtedy psiaki zostają na dużym wybiegu z budami, maja specjalnie ogrodzony w ogrodzie teren. Bywa, że największą naszą sukę oddajemy do hoteliku bo ona musi być oddzielnie i choć ma specjalnie zakupiony kojec metalowy bo jest z tych, co uciekają, to nigdy na cały dzień jej nie zostawiamy w kojcu, na oddzielnym wybiegu być nie może bo chodzi pionowo po ogrodzeniach i wyjdzie. Jak musimy jechać do Świnoujścia gdzie mieszkają rodzice M. - wypada raz na kilka lat - to jeden mniejszy psiak jedzie z nami, a reszta do hotelu zaprzyjaźnionego.
Mamy 3 duże kojce metalowe w tym 2 na dużym wybiegu. Rzadko wychodzimy razem, ale jak wychodzimy na więcej niż 3 godziny to psiaki idą na wybieg. Zimą prawie nie ruszam się z domu, no może do miasteczka sporadycznie.

Hanya, to kwestia ustawienia stada. Psy są raczej ciche i spokojne, mają swoje fobie i strachy, większość zimy przesypiają w domu, a latem całymi dniami jesteśmy w ogrodzie. Psy nie niszczą w ogrodzie, tego im nie mogę zarzucić, są grzeczne bardzo.

Ewa byłem w twoim wątku i dobijałem się o bliższą znajomość z czworonogiem którego zauważyłem na jednym ze zdjęć a tu cały wątek
Chylę czoła przed tobą wiem jak ciężko jest pogodzić ogród i tyle zwierząt naraz....mam dwa adoptowane burki i resocjalizacja psa po przejściach do mega wyzwanie....ja swojego ,,ruska'' po roku chciałem przytulić to dziabnął mnie w twarz , dobrze że nos mam w jednym kawałku.... ...wiem że to moja głupota

Witaj chester, no niestety my też mamy dwie takie sunie, ich kłapanie wynika ze strachu przed człowiekiem, jak się do nich rękę wyciąga to są sparaliżowane dosłownie strachem i bywa, że kłapnie któraś. Są z nami od trzech lat i żyją na swoich zasadach, nawet jak wchodzą czy wychodzą z domu to ja grzecznie czekam aż się zdecydują bo one się boją, że ja je uderzę jak będą przechodziły. Gdzie żyły i u kogo kiedyś to nawet nie chcę wiedzieć.

Ewa smutne jest to co piszesz, ja do swojej suni do dziś mam 90% zaufania ....a ludzie piszą i mówią że pies jest największym przyjacielem człowieka...

chester633 napisał:
Pies, owszem. Ale człowiek, to juz niekoniecznie jest największym przyjacielem zwierząt.

Na twarzy mam banana ze szczęścia Kocham psy i psiarzy a szczególnie takie psy i TAKICH psiarzy

Psiokocia wataha spod sosen wita Waszą brygadę, szacuneczek

Ewo szacunek,chciałabym mieć więcej niż jednego kota,ale siła wyższa.

Witam kolejnych gości. Tak naprawdę to w pomaganiu zwierzakom należy zachować duży rozsądek i wiedzieć kiedy odpuścić i powoli się wycofywać. Nie można się zapętlić i zostać zbieraczem, a mam taką znajomą, która właśnie to sobie zrobiła. Dla mnie to niezrozumiałe kompletnie. Musi być jakaś równowaga, a nie ponad 30 kotów w domu i 10 psów + jak widzę na FB co rusz kolejne z przytulisk, schronisk. To jest takie wykopywanie sobie dołka, jak to się skończy? Tak, że ludzie będą postrzegali takich jak ja, jako wariatów, zbieraczy? Także wszystko musi być robione z głową, niestety.
W każdym razie staram się jej czasami napomknąć aby się opamiętała, ale jest coraz gorzej.

No nic, zaczynamy przedstawienie z naszymi futrami w roli głównej.

Futro numer 1 - absolutna jedynka, dominantka, pies pilnujący wszystkich i wszystkiego na posesji.
Panna Lady lat 12, w tej chwili zaczyna już podupadać na zdrowiu, miała niedawno wyciętą całą listwę mleczna bo pojawiły się guzy.
Panna Lady siedziała sobie w grudniu na ulicy w Piasecznie pod Warszawą (tam mieszkaliśmy rok zanim osiedliśmy w tym miejscu) i czekała............miała około 5-ciu miesięcy, czekała na nikogo bo nikt nie wiedział co to za pies i skąd on. Po wywiadzie środowiskowym wzięliśmy pod pachę i zanieśliśmy do weterynarza i tak oto zyskaliśmy psiego wariata.
Panna Lady okazała się być psem wielce problematycznym - niszczyła, wyła, szczekała. Wychodziłam w czasie pracy aby do niej zajrzeć i to co zastawałam po 2-3 godzinach zawsze było szokiem. Potem okazało się, że pies jest agresywny dla obcych i pilnuje nas tak, że nikt nie może się zbliżyć. Szaleństwo pozostało jej do dziś, jednak jest bardzo posłuszna i jedno słowo pana powoduje, że kończy atak na obcego, który wkroczył bez pozwolenia do ogrodu.
Generalnie mieliśmy z nią jazdy jeśli chodzi o zniszczenia w domu, dlatego dostała w prezencie wielki kojec metalowy z zadaszeniem szczelnym bo kiedyś jak dachu nie było to zaczęła wychodzić górą (180 cm wysokości). Z kojca korzystamy tylko jeśli razem wychodzimy. Nie może też zostawać sama z innymi psami bo ma humory i zwidy psie i jak coś jej się nie podoba to atakuje zwierzaki.

Nr 1 widzę trudny charakterek ma . Wydawało by się że w jej wieku powinna już nieco odpuścić . Pewnie naiwnie myślę że mój futrzak za kilka lat będzie lepszy

Wszystko o czym tu piszecie przeżyłam na własnej skórze. Na szczęście życie(zdrowie) zweryfikowało moje zapędy i na dzień dzisiejszy zostaliśmy z 3 psami, 6 kotami i 2 końmi.Jeszcze do niedawna mieszkało z nami 5 psów, dwa niestety odeszły
Przy takiej gromadce wyrzeczeń jest sporo o jakichkolwiek wspólnych wyjazdach mowy być nie może Drugie półrocze 2016 roku było dla nas szczególnie niełaskawe o finansach to już nawet nie wspominam. Wystarczy powiedzieć, że wet bywał u nas przynajmniej 2x w tygodniu przez przynajmniej 3 miesiące
Jednak gdybym mogła cofnąć się w czasie i miała wybór to decyzje byłyby dokładnie takie same.