Tomku, zdjęcia porównawcze zawsze zachwycają, dają możliwość sprawdzenia ile pracy włożyliśmy aby zmienić nasze najbliższe otoczenie i jakie ta praca dał efekty .

Jeśli chodzi o rozczarowania i zachwyty ogrodem, to jak się okazuje wielu z nas ma podobnie, pisałam już o mojej ogrodniczej chorobie dwubiegunowej , każde kwitnienie dodaje energii, a każdy szkodnik czy choroba ukochanych roślin dołuje, najgorzej jest kiedy nie znamy przyczyny złej kondycji roślin.

Ruda urocza, mnie też czasami odwiedza, ale jest przeganiana przez sroki, a nawet malutkie pleszki i kopciuszki, podobno podbiera ptakom jajka, a podobnego motylka mam u siebie, sprawdzałam czy to nie brązowa wersja ćmy bukszpanowej i chyba wiem jak się nazywa- karłątek kniejnik - tutaj jest info o nim.
Obawiam się ćmy, mam kilka bukszpanów, więc bacznie obserwuję.

Krzysiu, porównywanie zdjęć z przeszłości i obecne jest fajne. W epoce cyfrowej jest to i łatwe i paradoksalnie trudne zarazem. Trudno się otóż przekopać przez te wszystkie fotki, których się nastrzelało od groma i trochę na przestrzeni lat. W dodatku mało teraz czasu, bo ciągle trzeba z czymś walczyć, jak słusznie zauważyłaś. Mszyce, grzyby, ślimaki - można się rozchorować na sam widok. Nigdy nie miałem problemów z tawułami i trzmieliną, w tym roku atakuje je mączniak. Na tawułach chyba się z nim uporaliśmy, teraz walczę na trzmielinie. Szczęśliwie profilaktycznie zabezpieczyłem azalie, bo niektóre z nich są dość podatne. Przynajmniej na razie liście mają ok. Ślimaki to w ogóle szkoda gadać. Tylu luzytańskich jeszcze tu nie widziałem. Zawsze starałem się ślimaki przede wszystkim wynosić z dala od ogrodu, ale w tym roku się po prostu nie da. Poddaję je anihilacji, sumienie wyłączyłem. Chronię tylko winniczki, a mniejsze ze skorupą wynoszę jako mniej groźne i żarłoczne.
Za identyfikację karłątka kniejnika dziękuję. Cztery lata temu trafił mi się jeszcze jeden ciekawy obiekt na tych samych lawendach. Prawdopodobnie jest to mucha bujanka, ale głowy nie dam.

Rok 2008.



Rok 2020.

Wędrując po Twoim fantastycznym ogrodzie, zdjęcie lawendy przypomniało mi, że miałam dzisiaj zrobić lawendowe żniwa
A więc lecę, powodzenia

Też od początku śledzę Twój wątek, więc czas najwyższy przywitać się.
Masz pięknie skomponowany ogród a wszystkie rośliny dorodne. Muszę dodać, że bardzo dobre zdjęcia robisz.
Lubię zdjęcia porównawcze, bo wtedy dokładnie widać, jak nasz ogród się zmienia i w którą stronę idziemy.

Witaj Ino, cieszę się, że Ci się podoba. U Ciebie też jest milutko, a przede wszystkim kolorowo, czyściutko, no i te rozrabiające koty. Sam mam dwa, a jednego dzikiego bezdomniaka dokarmiamy, podobnie kota sąsiada, bo ma straszną przylepę, która często do nas zagląda. Zaglądają zresztą i inne obce, przez co czasem dochodzi do spięć. Wszystkie razem niestety zadeptały i zeżarły kocimiętkę, którą też miałem, próbuję ją dopiero odradzać, tylko nie wiem, czy jest sens.

Piękny, zadbany ogród o leśnym charakterze Bardzo w mym guście
Te rozstawione donice z roślinami to przymiarka do posadzenia?

Nie, niech sobie stoją. Pod świerkami w gruncie nie rosną najlepiej. Chcę, żeby poprzerastały paprociami czy innymi roślinami, które sobie tu radzą, nie będą wtedy aż tak widoczne, za to ich zawartość będzie jakby wyższym piętrem. Zobaczymy, jaki to będzie miało ostatecznie efekt. Oczywiście są i takie, które zamierzam do gruntu wsadzić, więc w sumie szukam różnych rozwiązań. Dzięki za miłe słówko.

Ciekawy pomysł Często musisz podlewać?

Basiu, różnie z tym jest. Jeżeli pada wystarczająco często, jak ostatnio, to oczywiście nie ma potrzeby. W okresie suszy, w upalne dni system ustawiam dwa razy na dobę (późnym wieczorem i wczesnym rankiem). Od zeszłego roku mam automatyczne nawadnianie, dotąd stałem z wężem, ale w miarę jak ogród się rozrastał, stawało się to utrapieniem, no i wymagało czasu. Czasami puszczam tylko linię kroplującą, bez zraszaczy. Wszystko zależy od sytuacji.

Brudnica nieparka, znaczy gąsienicowa wersja motyla o tej nazwie. Jest szkodnikiem lasów liściastych, głównie dębowych, na szczęście w Europie ma naturalnych wrogów. U siebie znalazłem ją na liściu żurawki. Trzeba przyznać, że piękna.

Aż spojrzałam, jak wygląda w wersji 'motylej'. Wyczytałam, że to straszliwy szkodnik.

Paprocie, to nie pióropuszniki?

Polu, właśnie nie wiem. Prezent od sąsiadki. Ale pióropusznik jest chyba znacznie wyższy. Ta nie ma nawet pól metra, choć kto ją tam wie, co będzie za jakiś czas?

Też mi wygląda na pióropusznik