Laurowiśnia wschodnia, laurośliwa wschodnia, wawrzynośliwa, śliwa wawrzynolistna
(Prunus laurocerasus)
- gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych. Pochodzi z Półwyspu Bałkańskiego, Kaukazu i Azji Mniejszej.
Morfologia
Pokrój
Wiecznie zielony krzew lub małe drzewo o szerokiej, rozłożystej koronie, dorastające 6 m wysokości.
Kora
Gładka, ciemna i szarobrązowa.
Liście
Eliptyczne, grube, skórzaste i całobrzegie, ułożone skrętolegle. Ciemnozielone i błyszczące z wierzchu, od spodu blade lub żółtozielone. Dorastają do 20 cm długości. Przypominają liście laurowe, stąd pochodzi nazwa laurowiśnia).
Kwiaty
Drobne, białe, delikatne, pachnące, zebrane we wzniesione grona. Mają 5-działkowy kielich, 5-płatkową koronę, 1 słupek i liczne pręciki. Pojawiają się na roślinie w maju.
Owoc
Czerniejący, błyszczący pestkowiec, dorastający 1,25 cm średnicy. U nas owoce zawiązują się rzadko.
(źródlo: wikipedia)
Uprawa:
Laurowiśnia lubi osłonięte, półcieniste lub cieniste, ale ciepłe stanowiska. Gleba powinna być żyzna, próchnicza, przepuszczalna i stale lekko wilgotna o odczynie zasadowym do obojętnego. W czasie suszy wymaga podlewania, dlatego warto wkoło rośliny ziemię ściółkować, co ograniczy parowanie wilgoci.
W mroźne zimy musimy roślinę osłaniać.
Cięcie
Laurowiśnie można ciąć o każdej porze roku, ale najlepiej zrobić to wiosna lub latem, po kwitnieniu. Po letnim cięciu można spróbować roślinę ukorzenić, wsadzając sadzonki półzdrewniałe do mieszaniny próchnicy z piaskiem.