Dryopteris juxtaposita
syn. Dryopteris odontoloma


Dryopteris juxtaposita jest paprocią nieczęsto spotykaną w polskich ogrodach, gdyż nie jest paprocią szczególnie wyróżniająca się walorami ozdobnymi. Jest spotykana w zasadzie tylko w ogrodach kolekcjonerskich, choć od pewnego czasu można ją spotkać w europejskich szkółkach specjalizujących się w hodowli i sprzedaży paproci.

Na stanowiskach naturalnych występuje w Himalajach, gdzie porasta wilgotne doliny i brzegi cieków wodnych do wysokości 2000 m.n.p.m.. Tam jej frondy osiagają od 50 do 100 cm długości( wg Flora of China). Martin Rickard podaje podobną wysokość tej nerecznicy: 60-90 cm.

Trójkątne liście maja bladozielony kolor i są podwójnie pierzaste. Brzegi listków są wyraźnie powcinane a cechą charakterystyczną jest czarna plamka, w miejscu, gdzie łodyżka pierwszego rzędu (mitrib) styka się z łodygą główną liścia (rachis). Nie jest paprocią agresywną, 'łażąca' po ogrodzie, gdyż jej kłącze nie jest pełzające a wzniesione. Część łodygi liścia wychodząca z kłącza aż po pierwszą parę listków (stipe=trzon) jest u podstawy obficie pokryty brązowymi łuskami, które wyraźniej widać u roślin dojrzałych.

W uprawie wymagać będzie stanowiska średniowilgotnego, półcienistego. Co prawda Rickard poleca tę paproć i na stanowiska dość suche, ale musimy pamiętać, że jego książki wydane są w Anglii i dla Anglików a tam pojecie 'suchości' nieco różni się od naszego. Polecana jest do uprawy od strefy 7, ale dobrze okryta, na zacisznym stanowisku powinna wytrzymać i w strefie 6.




.

Mój młodziak na cienistym stanowisku

Zdj,dziś 30.09.2018

Dryopteris sublacera w sezonie 2020
a jak Wasze się mają? ... nikt się nie chwali

fot.05.06.2020

Basiu, mój Dryopteris juxtaposita dopiero się rozwija. Ma póki co, tylko 2 listki. Posadziłam go w mocnym cieniu sosny, aby zbyt szybko się nie rozwijał wiosną. Mam go tylko w jednym egzemplarzu, więc pilnuję, jak oka w głowie.

Dryopteris juxtaposita rośnie na wilgotnym,,dobrze osłoniętym stanowisku i o tej porze roku wygląda bardzo przyzwoicie


fot.06.110.2020r.
.

Poll napisał:
Poluś, jak się ma Twoje oczko w głowie tej wiosny? bo moje wygląda bardzo obiecująco

fot.20.04.2020




Dziś wycięłam zeszłoroczne liście.

Basiu, moja też się dobrze zapowiadała Na zdjęciu widać dwa wyższe pastorały, zaś reszta dopiero się rozwijała. Zabezpieczyłam ją suchymi liśćmi i donicą, ale gdy dziś zajrzałam, oba były zeszklone, jeden już się bezwładnie zwieszał.


fot.25.04.2021r.
.

Moja ma bardzo zaciszne stanowisko i okryta pudłem z tektury przymrozki zniosła dobrze. Jak się ma Twoja obecnie?

fot.08.05.2021

Stanowisko dla niej zrobiło się cieniste. Piękna moja

fot. 26.06.2022

Dryopteris juxtaposita jesiennie.

fot.18.10.2022

Wciąż wypuszcza nowe liście pomimo, że ranki są już zimne, w granicach zera stopni.

fot.12.11.2022

Basiu, podziwiam, bo mój egzemplarz po ostatnich nocnych przymrozkach po prostu rozpłaszczył się na ziemi i już się nie podniósł.
Nie wspomnę już o tym, że rośnie w fatalnym miejscu, gdzie zasłania ją rozrośnięta hosta... Chyba powinnam ją przenieść, ale to dopiero w przyszłym sezonie.

Dryopteris juxtaposita ruszyły. Jeden z egzemplarzy jest bardziej zaawansowany w rozwoju, już rozwija frondy.




fot. 20.04.2023r.
.

I mój Dryopteris juxtaposita wznawia wegetację. Ku mojej radości ostatnie przymrozki mu nie zaszkodziły

fot. 29.04.2023

Cieszę się, bo ostatnie przymrozki ją ominęły

fot. 09.05.2023

W tym sezonie wypuszcza bardzo długie liście.

fot. 09.07.2023