Chciałabym się z Wami podzielić swoim doświadczeniem, a właściwie przygodą (tak chyba postrzegam to moje "ogrodowanie") z zakładaniem skalniaczka Może ktoś też będzie miał nadmiar gruzu, z którym nie wiadomo co zrobić, jak wykorzystać ?

Spełniło się moje wielkie marzenie - własny dom i miejsce, które kiedyś stanie się ogrodem. Porwaliśmy się z motyką na słońce i zaczęliśmy remont starego, źle zaprojektowanego, a co za tym idzie - mało funkcjonalnego domu. Zaczęły się przeróbki, burzenie ścian itd. Ze starego domu została już tylko zewnętrzna skorupa i masa gruzu... jak wyliczyliśmy blisko 70 ton! Co z nim zrobić?
Najtańsza firma usuwająca tego typu odpady zaśpiewała ok 100 zł od wywozu tony gruzu. Rachunek był prosty, remontując dom, chcąc założyć ogród, nie mogliśmy sobie pozwolić na wydanie tak sporej kasy na wywóz "śmieci". Aby uniknąć zadłużania hipotecznego na całe pokolenia większość prac wykonaliśmy sami, choć wiadomo na efekt trzeba dłużej poczekać, ale za to satysfakcja wielka. Mąż zajmował się remontem w środku domu, a ja na zewnątrz. Spędziłam sporo czasu sukcesywnie wkopując własnoręcznie ten gruz do ziemi, tworząc coś, co miało zamienić się w meandrujący skalniak.

Mając świadomość, że będzie mi potrzebne dużo ziemi najpierw kopałam dziury, niezbyt głębokie, ale dość sporej powierzchni. Wybrany materiał leżał sobie na kupie i ewoluował wraz z resztkami trawy itp. tworząc kompost. W dziury sypany był gruz (ale tylko gruz, nie żadne tam potłuczone kafelki i inne plastiki! - te poszły do utylizacji).

Zdjęć mam bardzo mało, bo też nie przyszło mi do głowy, że kiedyś będę pisać na forum

Dziura zasypana gruzem - trzeba to jeszcze uformować, zbudować coś jak półki, w innych miejscach dołki, aby rośliny z dłuższymi korzeniami miały w czym rosnąć





Potem ziemią z kompostownika wymieszaną z piaskiem i drobnym żwirkiem obsypałam całość





można było sadzić rośliny... i nastała jesień, koniec prac





Za to wiosną ...





Po dwóch, trzech latach wyglądało najładniej




Potem byłam tak bardzo zajęta zagospodarowaniem innych miejsc, że nie zauważyłam momentu kiedy roślinki należało "odmłodzić". W związku z czym jedne roślinki się gdzieś zgubiły, jeszcze inne wymarzły...a bardziej ekspansywne przerosły się nawzajem i trzeba było je wykopać bo co innego kiedy rośliny się delikatnie przenikają, a co innego kiedy robi się "hasie, szkło i bele co". W puste miejsca zaczęłam dosadzać miniaturowe iglaki i malutkie krzewy







Teraz, po blisko 8 latach skalniak jest raczej krzaczastą skarpą z kwitnącymi elementami. Prawdziwy skalniak wymaga dość dużej dyscypliny. Podobnie jak bylinowe rabaty - aby były ładne trzeba wciąż coś "odmładzać".

I jeszcze trochę fotek z mikrokosmosu

Lukrecjo to co stworzyłaś jest piękne , ileż ciężkiej pracy to kosztowało, ale efekt końcowy zachwycający, jestem pod wrażeniem

Lukrecjo Jak miło zobaczyć co możemy osiągnąć i z czego, pracą, uporem no i zamiłowaniem do roślin oczywiście. BRAWO
Jak widać wystarczy pomysł i wielkie zaangażowanie a potem dzięki wytrwałości prawie samo się jakoś toczy. ( to 'samo' oczywiście też odczuwam najczęściej w plecach )
Goździki mmmm mam wrażenie ze już mi pachną.
Gratulacje pomysłu i realizacji

Lukrecjo, skalniak ekologiczny w każdym calu, z wyrobów wtórnych jest cudownym miejscem, a ja zastanawiam się ile Cie kosztowało to potu, sił i pęcherzy na rękach. Szacunek

Zielona Jagoda, Majek i Ewciu bardzo dziękuję za tyle miłych słów. Nie powiem, trochę zachodu z tym było, choć chyba gorzej wspominam zdzieranie darni i wybieranie chwastów z ziemi pod inne rabatki. O ile po budowie skalniaka nawet pęcherzy na rękach nie miałam bo rozłożyło się to w czasie (co zburzona ściana, to przybywał nowy meander), to po "darniowaniu" odciski na rękach mam do dziś, ale co tam, frajda i radość z dobrze wykonanej roboty najważniejsza! Roślin nawet nie opisywałam, bo chyba wszystkie, które u mnie rosną zostały już opisane w poprzednich wątkach o roślinach na skalniaki, a jakichś wybitnych rzadkości nie posiadam.
Tak naprawdę wrzuciłam te fotki i opis "jak z niczego zrobić coś" w celu podpowiedzi, jakiejś wskazówki... nie zawsze i nie wszyscy mają możliwość nająć firmę żeby założyła ogród (zresztą co to za frajda, jak ktoś wszystko zrobi, a właściciel tylko przychodzi posiedzieć i popatrzeć - tak to mogą robić goście ).
Ten wpis chyba powinien mieć raczej taki tytuł "jak ktoś chce - szuka sposobu, jak ktoś nie chce - szuka powodu", a ja chciałam się podzielić tym swoim sposobem

już niedługo wiosna, wiosna...


a potem już coraz bardziej kolorowo

Od lat zastanawiam się nad skalniakiem ale zawsze moje zapędy studzi pielenie. Jak Ty to lukrecjo robisz aby po chwastach nie było śladu

Wiosna to najpiękniejszy okres dla skalniaków, bo większość skalnych roślin jest w rozkwicie . Ja bardzo lubię skalniaki i podziwiam skalne ogrody ale sam nie mam tyle cierpliwości by utrzymać wśród tylu dziubdziulków należyty porządek . Zrobiłam kiedyś skalniak na przytarasowej skarpie ale po kilku latach wszystko tak przerosło że została roślinna skarpa z tymi które przerosły konkurencję . pozostaje mi więc podziwiać misterne prace innych ogrodników

Romciupielenie jest chyba najmniejszym problemem. Skalniakowe się szybko rozrastają, nie pozwalają na rozrost chwastów. Wiesia słusznie zauważyła, że cierpliwość trzeba mieć do czego innego. Na moim skalniaczku przez pierwsze dwa lata było tak fajnie. Potem mnóstwo roślinek wymarzło, innych nie zdążyłam odmłodzić (bo zajęłam się zagospodarowaniem innych części ogrodu) przegapiłam ten moment i wyginęły. Puste miejsca zapełniałam sukcesywnie małymi iglaczkami - dzięki temu nawet w zimie mam zielono. A pomiedzy zielone - pakuję teraz wszystkie niższe byliny. Bo coś przecież kwitnąć musi!

Ja także postanowiłam skorzystać z Twoich doświadczeń i jako podniesienie terenu wykorzystać pobudowlany gruz. Na jednej ze słonecznych ćwiartek planuje na nim zrobic goździkowisko. Zapewne znajda sie tam jeszcze inne rosliny, szczególnie małe iglaki, ale to goździki mają być tymi najważniejszymi gwiazdami. Już zaczęłam zwozić gruz, za jakiś miesiąc rozpoczne kształtowanie terenu. Perlit i dolomitowy żwir już czekają na przyszopiu.



.