Gatunek z rodziny Szczawikowatych Oxalisaceae), stosunkowo najłatwiejszy w uprawie ze wszystkich szczawików. Ma zielone liście z czerwono-purpurowym środkiem i liliowo-różowe kwiaty. Wybarwienie środkowej części liścia złożonego z czterech serduszkowatych listków może przybierać różne kształty i wielkości, a nawet zanikać. Kształt liści powoduje, że szczawik ten nazywany bywa czterolistną koniczynką.












Organy podziemne, to niewielkie bulwy, które w ciągu jednego sezonu potrafią wytworzyć kilkanaście małych bulwek przybyszowych, dzięki którym możliwe jest łatwe rozmnażanie. Bulwki można sadzić w marcu do doniczek z ziemią liściową, a w maju na miejsce stałe, razem z doniczką. Można też sadzić bezpośrednio do gruntu, gdy minie groźba przymrozków, ale wtedy zakwitną dość późno. Gdy zasychają liście (zwykle X), wykopujemy cebulki do zimowego przechowania.
Bulwki przybyszowe osadzone są na mięsistej bulwie o kształcie małego buraczka. Zawiera ona wodę i składniki odżywcze, które wykorzystują bulwki przybyszowe w okresie spoczynku. Nie należy więc rozdzielać bulwek po wykopaniu, a dopiero przed sadzeniem.





Szczawik lubi stanowiska słoneczne lub półcień. Gleba żyzna, lekka, wilgotna, ale nie mokra, z domieszką torfu. Źle znosi przesuszenie. Traci część liści i słabo kwitnie.
Przynajmniej raz w miesiącu wskazane zasilenie nawozem wieloskładnikowym.

Wysokość i szerokość kępki - ok. 25 cm

Lubię tego szczawika i sadzę go już od kilku lat w donice i skrzynki na tarasie

Szczawik czterolistny trafił do mnie zupełnie przypadkowo, bo dostałam kilka bulwek, jako gratis do zakupów. Potraktowałam go po macoszemu i zupełnie zapomniałam, że go wysadziłam aż do momentu wzejścia.


fot.18.07.2021r.
.

Przy okazji jesiennych zakupów cebulek do koszyka wpadło kilka szczawików.

Właśnie kwitnie pierwszy z nich Oxalis obtusa. No cudo

fot. 22.03.2023

Oxalis purpurea 'Ken Aslet' - kupiony w zeszłym roku na jesiennej wyprzedaży. Nie zakwitł wiosną, ale listki ma ciekawe.

fot. 16.09.2023

Oxalis depressa od dobrych kilku lat z powodzeniem uprawiam w gruncie. Rośnie na półcienistym stanowisku, przy desce oporowej podwyższanej rabaty. Za okrycie robią opadłe igły modrzewia.

fot. 21.09.2023