Helleborus foetidus 'Bowles'/ 'Bowles's Form'
Ciemiernik cuchnący występując na stanowiskach naturalnych na znacznym obszarze Europy (od zachodnich krańców Portugalii, po leżące na wschodzi obszary Węgier) podlegał takim samym zmianom, jak inne rośliny spotykane w różnych zakątkach świata - niby cechy typowe dla gatunku są zachowane, ale miejscowo mogą występować niewielkie różnice w wyglądzie. I tak np ciemiernik wschodni (
Helleborus orientalis), w zależności od miejsca pochodzenia, może mieć kwiaty o barwie białej, purpurowej, lub nawet zielonej z drobnymi cętkami. Podobnie jest z ciemiernikiem cuchnącym, który np we Włoszech wykształcił formę o liściach mocniej podzielonych i zazwyczaj węższych, niż ma gatunek. Takie ciemierniki określane są wspólną nazwą Italian Form.
Helleborus foetidus 'Bowles', za którego hodowcę uważa się E. A. Bowlesa, znanego angielskiego ogrodnika zmarłego w 1954 roku, został uzyskany w ogrodach Myddelton właśnie z rośliny przywiezionej z Włoch i zaliczanej do Italian Form.
Porównanie kształtu liści ciemierników cuchnących- po lewej 'Harvington Pewter', po prawej 'Bowles;s Form'
'Bowles's Form' jest odmianą potrafiąca osiągnąć
ponad 55 cm wysokości. Zielone liście osadzone na grubej, głąbiastej łodydze są piłkowane brzegiem, dłoniasto złożone z cienkich, czasem ponownie podzielonych 'palców'. Kształt kwiatostanu jest typowy dla ciemierników cuchnących, ale liczba kwiatów rozwijających się w jednym kwiatostanie może sięgać nawet 100. Oczywiście obfitość kwitnienia, tak, jak i zimozieloność roślin są zależne od różnych warunków m.in. dostępu do promieni słonecznych, potrzebnej ilości wilgoci i temperatur.
W naturze, ciemierniki cuchnące spotykane są na stanowiskach niezbyt ciemnych np na obrzeżach lasów, czy polanach, warto więc byłoby znaleźć dla niego stanowisko widne a jesienią, zimą i wiosną nawet w pełni słoneczne, o niezbyt kwaśnej i wilgotnej, ale przepuszczalnej glebie. Na zimę nie wymaga zabezpieczenia, choć podczas dużych mrozów obmarznąć mogą budujące się kwiatostany.
.