Polypodium cambricum

(Paprotka walijska)
syn.Polypodium australe

To jedna z czterech ( obok Polypodium interjectum, Polypodium x mantoniae i Polypodium vulgare ), paprotek występujących na stanowiskach naturalnych w Europie. Jej zasięg , to zachodnia i południowa Europa (basen Morza Śródziemnego), oraz północna Afryka i częściowo wschodnia Azja.

Listki o żywozielonej barwie mają dość mocną substancję, są w kształcie trójkątne , lekko pofalowane brzegiem i stosunkowo długie ( im wyżej, tym są krótsze)). Frondy o wzniesionym pokroju , zazwyczaj są oddalone od siebie i tworzą bardziej luźne skupisko , niż klasyczną kępę.
Jest rośliną zimozieloną , lecz bardzo późno rozpoczyna wegetację i zazwyczaj dopiero w okr.VII/IX wypuszcza młode liście. Jest to jedna z podstawowych cech odróżniających ją od innych europejskich paprotek: frondy Polypodium interjectum pojawiają się w VI/VII a Polypodium vulgare już na poczatku V. Po ukazaniu się nowych liści zaleca się usuwanie starych, 'zimowych' , ale tylko, aby poprawić wygląd rośliny.

Jej nazwa Polypodium pochodzi z j.greckiego : polys ( wiele) + podion (stopy), co odnosi się do sposobu rozprzestrzeniania się paprotek za pomocą pełzających kłaczy .Drugi człon nazwy: cambricum pochodzi od Cumbrii (Cambria = Walia) w północnej Anglii , gdzie została odnaleziona a następnie opisana. W Wielkiej Brytanii , obiegowo nazywana jest 'Welsh polypody' , czyli walijską paprotką.

Najlepiej czuje się na stanowiskach ciepłych, niekwaśnych i dość suchych , co spowodowane jest jej pochodzeniem : w naturalnych warunkach spotykana jest na wapiennych skałach , czasem porasta stare mury a nawet, jako epifit ,dęby.

Rozmnażać można ją przez podział kłączy i wysiew zarodników. Zaleca się na okres zimy dobrze zabezpieczać agrowłókniną i/lub stroiszem iglastym.

Zdaniem botaników, Polypodium cambricum jest potomkiem tropikalnej Polypodium z Azji, która rozprzestrzeniła się miliony lat temu w Europie i Afryce Północnej, gdy półkula północna miała klimat tropikalny. Później, gdy klimat oziębił się , inne paprocie wymarły, przeżyła tylko Polypodium cambricum, która 'schroniła się' na ciepłych, wilgotnych terenach w regionie Morza Śródziemnego. Później rozprzestrzeniła się na zachodnią część Morza Śródziemnego i słynące z łagodnego klimatu Wyspy Brytyjskie. I właśnie tam, w Walii, którą w klasycznej łacinie nazywano Cambria, została odnaleziona i opisana.







dopiero latem budzi się do zycia...

Poll napisał:
Chyba w końcu się zadomowiła, bo w tym roku pokazała od początku sezonu sporo młodych frondów. Pod koniec czerwca obrałam ją ze starych, suchych liściorów i nie musiałam nawet wycinać ich nożyczkami. Same wychodziły po lekkim pociągnięciu ręką.

fot.19.06.2016r, stanowisko suche, słońce od południa do wieczora z małymi przerwami

Niestety nie wiem nic na temat tej paproci / nie chciałabym wrzucać informacji z internetu / myślę że jak Poll znajdzie chwilkę czasu to uzupełni moje braki ...
berliński zakup , jeszcze nie trafiła na swoje docelowe stanowisko .

Ewo , Polypodium australe to synonim Polypodium cambricum.Jest u nas w bazie www.zielonozakreceni.pl/index.php/forum/paprocie/1223-polypodium-cambricum
Przeniesiemy potem Twoją fotkę jeżeli pozwolisz?
Kiedyś częściej była spotykana jako australe, ostatnio zwykle podpisywana cambricum.

Tomku bardzo dziękuję zrób tak jak powinno być , teraz mi się przypomniało że już o tym czytałam ...gapa ze mnie

Moja paprotka walijska pod koniec sezonu.... Jak to bywa z paprotkami (Polypodium), szczyt jej rozwoju przypada właśnie na ten okres. Musze też odnotować, że w końcu mogę ją nazwać paprotką, nie paproteczką. Zmężniała, frondy się wydłuzyły... Chyba w końcu kłącze się wzmocniło i rozrosło.

fot.29.10.2016r



polypodium uprawa

Gatunek rozpoczął wegetację najszybciej z wszystkich paprotek walijskich




fot.04.07.2017r
.

Ewa, wywołuję cie do tablicy... Jak tam Twoje Polypodium australe vel cambricum? Pokaż, bo czuję się nieco osamotniona w tym wątku.

Moja paprotka walijska wyraźnie nabrała masy





Nadal pojawiają się młode pastorały i rozwijające się z nich liście



.

Dziś czytałam ciekawy artykuł E. Zenkteller 'Ornamental cultivars of the genus Polypodium L.' napisała:

Niedawno odebrałam sadzonkę od tej paprotki, więc znów jest nieco mniejsza. Teraz podziwiam jaskrawe zarodnie na backu liści. Po przeciągnięciu ręka, wyczuwam charakterystyczną' mąkę\ zarodników między palcami.



Niektóre jeszcze sa niedojrzałe i mają biały kolor



Zdjecie ciemne, bo niestety, brak słońca


fot.16.11.2017r
.

Wiadomym jest, że paprotki nie lubią zbyt dużej ilości wilgoci, ale w takie upalne dni, jakie mamy tego lata, wymagają conajmniej częstego zraszania. Pochodza z Wysp Brytyjskich, gdzie wilgotność powietrza jest dużo większa, więc określenie 'suche stanowisko' w Anglii i w Polsce, ma zupełnie inne znaczenie.

Paprotki walijskie dopiero startują - zarówno odmiany, jak i gatunek.


fot.23.07.2019r.
.

Wspaniale rozrośnieta kępa paprotki walijskiej w ogrodzie RHS Harlow Carr Muszę przyznać, że zarówno gatunek, jak odmiany Polypodium cambricum prezentowały się o niebo lepiej, niż Polypodium vulgare (paprotka zwyczajna).


fot.28.12.2019r.
.

Po podziale dość słabo się rozrasta, ale nie zanikła- to najważniejsze


fot.18.10.2022r.
.

Polypodium cambricum na półcienistym i dość często zraszanym stanowisku.





Zarodnie


fot. 15.09.2023r.
.

Polypodium cambricum niedawno wypuściło pierwsze liście


fot. 16.07.2024r.

Polypodium australe dopiero teraz wchodzi w pełnię rozwoju.




fot. 28.09.2024r.
.