Dryopteris nipponensis/ Dryopteris cystolepidota

Ta nerecznica występująca w poszyciu lasów położonych na nizinach Japonii i Korei, bardzo przypomina dobrze znaną polskim ogrodnikom nerecznicę czerwonozawijkową (Dryopteris erythrosora). Wśród cech, dzięki którym możemy je odróżnić są m.in. kształt i wielkość najniższych odcinków I rzędu, budowa listków II rzędu i kolor zawijek przykrywających kupki zarodni.
* U Dryopteris cystolepidota najniższe odcinki I rzędu są najszersze z wszystkich, jakie występują na blaszce liściowej, a do tego są wyraźnie rozłożone poziomo.

Nerecznica czerwonozawijkową (Dryopteris erythrosora) po lewej, Dryopteris cystolepidota po prawej




* Odcinki II rzędu są wyraźnie podzielone i dzięki nim liść uznaje się za trzykrotnie podzielony (trójpierzasty)



* Zawijki kupek zarodni u nerecznicy czerwonozawijkowej (Dryopteris erythrosora) (po lewej) są czerwone, u Dryopteris nipponensis są beżowobrązowe



Gatunek ten tworzy bardzo eleganckie kępy składające się z liści o długości ok. 60 cm. Blaszka liściowa złożona jest z 15 do 20 par odcinków I rzędu, położonych na przeciw siebie, a ich najniższa para jest najdłuższa. Czubek każdego liścia gwałtownie zwęża się, co również jest cechą charakterystyczną tej paproci. Świeżo rozwijające się frondy mają jasną,, pomarańczową barwę, a z biegiem czasu stają się zielone. Substancja liści jest trwała, więc nie ulega szybko zniszczeniu pod wpływem warunków pogodowych.

Warunki uprawy:
Uprawa tego gatunku nie sprawia większych problemów, pod warunkiem, że bezśnieżną zimą temperatury nie spadną poniżej -20C. Dobrze dostosuje się do warunków panujących w ogrodzie, ale jeśli chcemy, by paproć wyglądała imponująco, zapewnijmy jej żyzną, lekko wilgotną glebę i co najmniej półcieniste stanowisko. W razie mocnych spadków temperatur, warto narzucić na paproć kilka iglastych gałęzi.
Według WFO, Dryopteris nipponensis ma sporo synonimów, m.in: Dryopteris cystolepidota (1905), Dryopteris taquetii (1908), Dryopteris erythrysora var. ambigens (1928), Dryopteris ambigens (1930). Najczęściej używane są dwie nazwy, zawarte w tytule wątku, jednak wśród kolekcjonerów używa się powszechnie nazwy Dryopteris cystolepidota.















W kolażach wykorzystałam zdjęcia forumowiczów z wątku o nerecznicy czerwonozawijkowej.



.

Dryopteris nipponensis ...z zarodników wysianych wiele lat temu...mam nadzieje, że w końcu lepiej się rozwinie i pokaże swoje walory, bo to wyjątkowo ładna ne recznica.

Jeden z moich egzemplarzy Dryopteris nipponensis na wilgotnym stanowisku w półcieniu. Zdjęcie z sierpnia..
Dobrze widać, jak duże są najniższe, rozłożone odcinki I rzędu:



.

Dryopteris cystolepidota syn. Dryopteris nipponensis

Dryopteris nipponensis (1932) rośnie na mocno cienistym stanowisku pod śliwami wiśniowymi. Moja rodzima gleba została zasilona kompostem liściowym i obornikiem.


fot.26.08.2024r.
.

Dryopteris cystolepidota bardzo dobrze zniósł ulewne deszcze i mocne wiatry. To mocna paproć, choć wygląda raczej delikatnie.
Po prawej, Dryopteris borrei 'Revolvens'.


fot. 01.10.2024r.
.

Długo czekałem...ale sie doczekałem. Cieszę się, że koleżanka załozyła w końcu wątek o tej ciekawej paproci
Moja ostatnia już cystolepidota z siewu. Pozostałe zasiliły niektóre ogrody osób lubiących paprocie.
Co prawda ładniej brzmi Dryopteris nipponensis ale z tego co się zorientowałem poprawniej Dryopteris cystolepidota