× Cystocarpium roskamianum

Ta naturalna hybryda Cystopteris fragilis i Gymnocarpium dryopteris została odnaleziona w I dekadzie lat dwutysięcznych we Francji, a dokładniej we francuskich Pirenejach. Sklasyfikował ją w 2008 r. brytyjski botanik Christopher Roy Fraser-Jenkins- to właśnie on wypatrzył na początku XXI wieku ciekawą paproć, rosnącą w jednej ze szkółek, lub ogrodów w Wielkiej Brytanii, lub- jak podają inne źródła- w Holandii, a ściślej pisząc, w ogrodzie botanicznym w Lejdzie. Cudownym trafem akurat ona została wykopana w Pirenejach, ale znalazca, Harry Roskam, obecnie prezes Holenderskiego Stowarzyszenia Paprociowego, podówczas nie rozpoznał jej jako super interesującego odkrycia botanicznego. Dopiero Fraser- Jenkins doszedł do wniosku, że może być ona takim znaczącym ewenementem. Wkład odkrywcy został z kolei uhonorowany w nazwie paproci.

Według 'Plants of The World Online' jest hybrydą innych rodziców, bo Cystopteris dickieana × Gymnocarpium robertianum. Jednak o które gatunki by nie chodziło, istotny jest fakt, że rodzicami są dwa rodzaje paproci, których linie rozwojowe rozeszły się dawno temu- analizy wykazały, że od 40 do 76 milionów lat temu.
Ta nieduża paproć jest więc nie tyle hybrydą międzygatunkową, co międzyrodzajową i z tego też powodu jest paprocią tetraploidalną i sterylną. Odnalezienie takiej naturalnej hybrydy wywołało pewnego rodzaju sensację i jest dowodem na to, że paprocie są bardziej pierwotnymi, mniej skłonnymi do zmian organizmami (przynajmniej jeśli chodzi o rozrodczość) niż rośliny okrytonasienne. Kilkadziesiąt milionów lat to bardzo długi okres czasu, aby dwa organizmy zachowały zdolność do krzyżowania się. Przyjmuje się, że zazwyczaj zdolność ta zanika w ciągu- co najwyżej- kilku milionów lat.

Ciężko stwierdzić, jakich warunków, czy też przywilejów, będzie wymagać w uprawie w naszych polskich ogrodach... Sadząc ją kierujemy się intuicją, która podpowiada, by miejsce było lekko ocienione, o bogatej w próchnicę glebie.

Na kolażu po lewej Cystopteris fragilis, po prawej Gymnocarpium dryopteris, w środku ich naturalna hybryda ×Cystocarpium roskamianum









.

Cystocarpium roskamianum

×Cystocarpium roskamianum, to delikatna w wyglądzie paproć, więc niełatwo ją sfotografować, a poza tym niezbyt rzucająca się w oczy. Zazwyczaj w obiektyw wpada przy okazji podglądania innych roślin. U mnie rośnie na niewielkim stoku z innymi cieniolubnymi roślinami. Bezpośrednio cieniuje je rozrośnięty Helleborus multifidus subsp. istriacus, więc nie jest to cień totalny.

×Cystocarpium roskamianum w objęciach cyklamena bluszczolistnego:




fot. 28.09.2024r.
.

×Cystocarpium roskamianum nie jest trwała paprocią- przynajmmniej w moim ogrodzie. Już po pierwszych przymrozkach na początku października widać było zmiany spowodowane jesienną pogodą.


fot. 04.10.2024r.
.