Dryopteris dilatata 'Jimmy Dyce'
(Nerecznica szerokolistna)
ang.Upright Broad Buckler Fern
W 1969 r, członkowie British Pteridological Society , wybrali się na wycieczkę w poszukiwaniu paproci na największą szkocka wyspę (Isle of) Arran, słynącą z łagodnego klimatu i sporej liczby gatunków roślin endemicznych. Wśród uczestników znalazł się także Jimmy Dyce , dziś już legenda wśród miłosników paproci. I to właśnie oko Jimmy'ego 'wyłowiło' wśród innych, dziko rosnących paproci pewien egzemplarz
Dryopteris dilatata, który go zaciekawił . Paproć została wykopana i przeniesiona do ogrodu Jimmy'ego a później, na wniosek Martina Rickarda, w uznaniu zasług i 'bystrego oka' J. Dyce, została nazwana jego imieniem :
Dryopteris dilatata 'Jimmy Dyce'.
Jako jeszcze bezimienna forma
D.dilatata , przeniosła się również za ocean, do ogrodów znanych hodowców paproci m.in. Judith Jones, właścicielki Fancy Fronds Nursery , która wspomina, że ta właśnie paproć znana jej była po prostu ,jako forma Broad Buckler Fern (D. dilatata) o bardziej wzniesionym, pionowym pokroju, do momentu jej podroży do Anglii w 1991r. Tam, w ogrodzie Jimmiego zagadka tajemniczej paproci została rozwiązana. "Matka' jej egzemplarza , znaleziona przez J.Dyce przed 22 laty w Szkocji, jeszcze tam rosła.
Dryopteris dilatata 'Jimmy Dyce' jest dużo mniejszą od gatunku odmianą . Jej stosunkowe drobne, trójkątne, niebieskawozielone frondy są gęsto ułożone i sztywno wyprostowane ( stąd nazwa Upright Broad Buckler Fern ). Według Sue Olsen, amerykańskiego autorytetu paprociowego,
wysokość dojrzałych roślin nie przekracza 45 cm i jest raczej bliższa 30 cm.
Judith Jones porównała tę odmianę do misternej rzeźby ... patrząc na dojrzałe rośliny, trzeba przyznać rację temu porównaniu . Liście- szczególnie u starszych egzemplarzy - wzdłuż głównej łodygi opadają w dół a następnie odginają się ku górze, zaś listki wzdłuż łodyżek podwijają się głównie w dół ( liście są wiec miejscami wypukłe, miejscami wklęsłe), co daje wrażenie trójwymiarowości .
W warunkach naturalnych, w klimacie wilgotnym, ale nieco łagodniejszym od naszego , jest paprocią zimozieloną . Jako roślina obszarów leśnych
wymaga stanowiska cienistego i chłodnego latem , ale poradzi sobie także na nieco bardziej słonecznym.
Dość łatwa w uprawie, dynamiczna we wzroście , dobrze adoptuje się do warunków glebowych: znosi gleby zarówno alkaliczne, jak i kwaśniejsze, bogate w humus i wilgotne , ale dobrze zdrenowane, bez zastoin wodnych .
Zimą zaleca się zabezpieczanie przed nadmiarem wilgoci i ew. okrywanie agrowłókniną lub stroiszem iglastym, choć wg źródeł powinna dobrze znosić nasze zimy (jest odporna do ok.-35 st C ). Przy uprawie/zimowaniu paproci w pojemnikach trzeba pamiętać o ochronie kłaczy przed nadmiarem wilgoci : należy ustawić donice nie bezpośrednio na ziemi, lecz np. niewysokiej plastikowej kratce, która pozwoli na swobodny odpływ zbyt dużej ilości wody w momencie odmarzania ziemi wiosną.