Dryopteris x complexa/ 'Robusta'
(Nerecznica)
(
Dryopteris affinis x
Dryopteris filix-mas)
ang.Robust Wood Fern
Ten silnie rosnący gatunek jest hybrydą dwóch nerecznic, mieszańcem międzygatunkowym Dryopteris affinis (nerecznicy mocnej) i Dryopteris filix-mas (nerecznicy samczej). Od obojga swoich rodziców różni się na tyle znacznie, iż została uznana odrębnym gatunkiem, ale dla ogrodników znaczenie mają raczej różnice wizualne:
- ma mocniejsze w budowie liście niż narecznica samcza
- jej frondy są piękniej i mocniej wcięte niż u nerecznicy mocnej, przez co są bardziej ażurowe i ozdobne.
Te cechy, szczególnie dobrze widoczne są u dojrzałych roślin.
Po obojgu rodzicach, odziedziczyła inną wspaniała cechę:
jest gatunkiem dynamicznie i silnie rosnącym i ta właśnie cecha, znalazła odbicie w jej nazwie ( robusta - łac. mocna). W sprzyjających warunkach
dorasta do 100-120 cm. wysokości, co przy tendencji do wytwarzania dużej ilości frondów z kłącza, powoduje, że tworzy wspaniałe i gęste kępy. Same frondy są sztywno wyprostowane, a listki kontrastują z brązowymi, owłosionymi łodygami. Dodatkowo, jako młode, nim z czasem zmienią barwę na ciemnozieloną, odznaczają się dość jaskrawym, jasnozielonym kolorem a starsze, jakby lekko falujące, przewieszają się końcówkami na zewnątrz, co dodaje uroku całej , majestatycznej roślinie.
Jest hybryda naturalną, którą w naturze zlokalizowano i opisano na Wyspach Brytyjskich - zasiedla tam do dziś stanowiska na wilgotnych, kwaśnych glebach przy rzekach, w rowach i lasach iglastych, głównie na nizinach. W naturze, często ciężko ją zidentyfikować, gdyż ze względu na możliwość krzyżowania wstecznego (krzyżowanie osobnika potomnego z jednym z rodziców), jest gatunkiem zmiennym - nabiera nieco innych cech niż 'modelowa' roślina. Jest prawdziwie kosmopolityczna paprocią - oprócz Europy, spotkać można ją także w cienistych i chłodnych lasach Ameryki Północnej i Azji.
Mimo, iż w naturze występuje w dość wilgotnych i cienistych miejscach, w uprawie ogrodowej
okazała się być niezwykle tolerancyjną paprocią: jeśli gleba jest wystarczająco wilgotna, może rosnąc także na stanowiskach słonecznych. Także wyjątkowo dobrze znosi okresy przesuszenia, byle w takiej sytuacji miała zapewnioną ochronę przed słońcem.
Nie chcąc jednak, aby wegetowała a pokazała olbrzymią skalę swoich możliwości (wzrost, gęste ulistnienie), zapewnijmy jej choć półcieniste stanowisko i kwaśną, wilgotną i zasobną w próchnicę glebę. Idealne byłoby stanowisko chłodne, cieniste, nad brzegiem oczka wodnego, strumyka, czy innego cieku.
Polecana głownie do nasadzeń naturalistycznych, jako tło dla innych, mniejszych roślin cieniolubnych o podobnych wymaganiach. Odporna jest na polskie zimy całkowicie (uprawiana w strefach 5-9), zachowuje zimozieloność, ale dość kruche frondy, łatwo łamią się pod naporem śniegu.
Rozmnaża się dość łatwo i samorzutnie przez wysiew zarodników, które dojrzewają w VII/VIII, oraz przez podział starszych roślin.
Uznana za jedna z najlepszych zimo - lub półzimozielonych paproci ( w zależności od miejsca uprawy), czasem, w obrocie handlowym, pojawia się pod nieprawidłowym synonimem
Dryopteris filix-mas 'Undulata Robusta'.
fot.Tomek Mr
Rozwijający się młody pastorał
.