Dryopteris cambrensis'Insubrica'
nerecznica mocna 'Insubrica'
syn.
Dryopteris affinis subsp.
cambriensis 'Insubrica'
ang. Scaly male fern 'Insubrica'
Do gatunku
Dryopteris affinis zaliczanych jest kilka podgatunków, które mogłyby być uważane za gatunki odrębne, więc aby je odróżnić, do członu głównego nazwy dodawane jest określenie
'subsp.' (subspecies - podgatunek) np
Dryopteris affinis subsp
.affinis,
Dryopteris affinis subsp.
cambriensis, czy
Dryopteris affinis subsp.
borrei.
Cechy, dzięki którym wyodrębniono te podgatunki są tak subtelne i zbyt mało widoczne dla oczu tzw. zwykłego ogrodnika, że nie warto raczej się w nie mocno wgłębiać, ale najważniejszą są tzw
scales - łuski i włoski okrywające łodygi.
Dryopteris affinis subsp.
cambriensis, którego kultiwarem jest 'Insubrica' ma tych łusek i włosków mniej, niż inne podgatunki, są za to nieco odmiennego koloru - brązowego, podbitego nieco czerwienią.
Polska nazwa - nerecznica mocna - świetnie odzwierciedla inną jej cechę: podobnie, jak gatunek
Dryopteris affinis jest silną i dynamicznie rosnąca paprocią. Jej frondy potrafią osiągnąć 100 do 120 cm długości i choć są niezbyt szerokie tworzą widowiskowe kępy, określane przez fachowców, jako 'dramatyczne'.
Zimozielone, skórzaste liście mają lekko pofalowane i błyszczące blaszki, zaś wiosną ich zieleń jest delikatna, ładnie kontrastująca z gęstymi łuskami/włoskami łodyg (te cechy uwydatniają się wraz z wiekiem, więc dojrzałością rośliny). Stare, ubiegłoroczne liście zaleca się wycinać, gdy młode pastorały są już widoczne tuż nad ziemią. Ma to jednak znaczenie wyłącznie estetyczne.
'Insubrica' jest łatwą w uprawie paprocią: wymaga stanowiska półcienistego/cienistego, wilgotnego, ale dobrze zdrenowanego, bez zastoin wodnych. Polecana jest do uprawie w strefach 5 do 9. Moja 'Insubrica' zimuje pod kilkoma iglastymi gałęziami, choć spotkałam się z opiniami, że potrafi wytrzymać bez zabezpieczenia nawet ponad 30-stopniowe mrozy.
Wiosenne, rudobrązowe pastorały
.