Dryopteris dickinsii


Nerecznica Dickinsa występuje na stanowiskach naturalnych w wilgotnych lasach Chin, Tajwanu, Indii i Japonii, ale jest tam niezbyt często spotykana.

Jest średniej wielkości paprocią, najbardziej wpadającą w oczy przez ciepły, jasnozielony kolor pojedynczo pierzastych liści. Dorasta do 45-60 cm. wysokości, tworząc ładne i równo rozłożone kępy. Najniższa para listków jest krótsza i odgięta do dołu. Wyglądem przypomina Dryopteris cycadina, ale różni się wielkością (jest niższa) i jasnym odcieniem zieleni zimozielonych liści.

W ogrodzie należy zapewnić jej ocienione stanowisko oraz próchnicze, wilgotne ale i przepuszczalne podłoże. Na okres zimowy dobrze jest okryć stroiszem i agrowłókniną. Polecany jest do uprawy od strefy 6.

Dryopteris dickinsii został nazwany na cześć Fryderyka V. Dickinsa (1838-1915).

Dryopteris dickinsii - w moim ogrodzie od trzech lat. Rośnie na półcienistym i wilgotnym stanowisku na stoku paprociowym.






Zarodnie na backu liści




fot.20.08.2017
.
Dla mnie, to całkowicie bezproblemowa paproć. Bardzo ładnie zimuje pod lekkim przykryciem.
Dość łatwo go poznać po naturalnie żółtawej barwie listków i ciemniejszych łodygach .Świetnie wygląda w zestawieniu z wiele ciemniejszymi roślinami. U mnie, jego liście mają około 45 cm długości.

Zdjęcie archiwalne, z wiosny - Dryopteris dickinsii właśnie rozwija pastorały


.
.

Pierwsze pastorały przemarzły po wiosennych przymrozkach.Kończy się wrzesień, a paproć wygląda coraz ładniej .

Nie wiem, czy to kwestia zdjęć (Twój aparat robi nieco ciemniejsze i zimniejsze), ale mój Dryopteris dickinsii wydaje mi się być bardziej zółtym






fot.27.09.2017r
.

Jeszcze kilka dni temu nie było po nim śladu. Przy tych temperaturach 'rośnie w oczach'

Mój Dryopteris dickinsii także szybko wystartował i bardzo dynamicznie rośnie. W tej chwili króluje na stoku paprociowym.


fot.12.05.2018r
.

Dryopteris dickinsii - starszy egzemplarz -u szczytu czerwcowego rozwoju


fot.10.06.2017r
.

Mój Dryopteris dickinsii , z małej sadzonki w ciągu 3 lat wyrósł na dużą paproć. Upały jej za bardzo nie przeszkadzają bo wypuszcza coraz dłuższe pastorały .

Dryopteris dickinsii - młodszy egzemplarz systematycznie się rozrasta i goni starszego brata. Moim zdaniem, lepiej wygląda na widnym, dość ciepłym stanowisku, bo jego barwa jest bardziej lemonkowa, niż zielona.


fot.07.10.2018r
.

Tegoroczny nabytek
Otrzymała wilgotne, przepuszczalne stanowisko, w świetlistym cieniu

Zdj.07.11.2018

Spody liści Dryopteris dickinsii pokryte są kupkami zarodni... Tomasz, jak myślisz, warto kilka wyciąć i sprawdzić, czy posypią się jeszcze jakieś zarodniki? Nie za późno?


fot.21.11.2018r.

Moja jak na razie wypuściła jeden ..... 'obważanek'

fot.28.04.2019

Basiu, mój 'Dickinsii' się nie opsyndala i idzie jak burza

Po wiosennych przymrozkach musiała startować od nowa Szaleństwa nie ma, ale powoli idzie do przodu

fot.13.07.2019

Dryopteris dickinsii, wystartował dwoma dużymi sercami

Moją przystopowały ostatnie niskie temperatury, ale teraz w nocy jest cieplej i jeszcze dziś podlało, więc mam nadzieję, że lada moment ruszy

fot.26.04.2020

Uszkodziły ją przymrozki Rozwinęły się tylko trzy pastorały

fot.26.06.2020

Dryopteris dickinsii, ...zdjęcie z drona

Nerecznica Dickinsa u mnie już mocno sfatygowana. Wiatr i przymrozki zrobiły swoje.

fot.13.11.2020

Tak się odbudował po wiosennym przemrożeniu Dryopteris dickinsii. Późną wiosną przeniosłam 2 przemrożone egzemplarze na mocno cieniste, wilgotne stanowisko, licząc na to, ze w mocniejszym cieniu (który będzie chronił je przed palącym słońcem), szybciej się zregenerują.


fot.23.11.2020r.
.