Polypodium cambricum 'Falcatum O'Kelly'
(Semilacerum Group)


Ta odmiana paprotki walijskiej została znaleziona na początku XX wieku, w nadmorskim regionie County Clare w Irlandii. Odkrywcą był nieznany z imienia pan O'Kelly, którego osobę paproć honoruje w swojej nazwie. Choć nie należy do odmian szczególnie ozdobnych, posiadających np pierzaste liście, jest jednak jedną z najbardziej łatwo rozpoznawalnych. Jej liście bowiem mają charakterystyczny kształt: o ile około 5 par dolnych listków jest położonych równolegle do podłoża, to wyżej rosnące są wygięte, skierowane do góry na kształt sierpa... do tego stopnia, że potrafią nachodzić na siebie. Często, także czubek całego liścia bywa zakrzywiony. Ta cecha - sierpowate wygięcie liści - ma odzwierciedlenie w pierwszym członie nazwy czyli Falcatum.

Na Wyspach Brytyjskich 'Falcatum O'Kelly' potrafi osiągać wysokość od 45-60 cm (za: Martin Rickard, 'Garden Ferns'), ale w naszych warunkach klimatycznych, gdzie lata są bardzo suche a powietrze pozbawione naturalnej wilgoci pochodzącej znad Oceanu Atlantyckiego, raczej nie osiągnie takich rozmiarów. Zobaczymy, jak potwierdzi to uprawa, ale myślę, ze 35-40 cm to maksymalny rozmiar, na jaki możemy liczyć. Jak inne Polypodium cambricum, dość późno rozpoczyna sezon wegetacyjny, czasem nawet dopiero w sierpniu. Nie warto więc zbyt wcześnie martwić się, że paprotki zwyczajne już mają gęste liście a ona jeszcze nie pokazała wcale pastorałów.

W uprawie wymagać będzie ziemi niezbyt kwaśnej ( ja lekko podsypuje dolomitem jesienią i wiosną) i bardzo dobrze przepuszczalnej, szybko odprowadzającej nadmiar wilgoci. Musimy też pamiętać, iż pochodzi z rejonu, gdzie panuje podwyższona wilgotność gleby i powietrza (słynne irlandzkie deszcze, mgły i bryza znad Atlantyku), więc lepiej jej nie sadzić na miejscu bardzo gorącym, ani narażonym na mocne, mroźne podmuchy, których, jako roślina zimozielona, nie lubi. Brak jest dokładnych informacji na temat temperatur, jakie potrafi znieść zimą, ale zazwyczaj, źródła podają, iź paprotki walijskie są odporne od strefy 6. U mnie w ogrodzie spędziła już dwie zimy, przykryta lekko gałęziami świerkowymi.

W tym sezonie, Polypodium cambricum 'Falcatum O'Kelly' sporo wcześniej rozpoczęła wegetację, niż zazwyczaj- zapewne z powodu bardzo wczesnej wiosny i panujących wysokich temperatur. Już w tej chwili na spodzie liści widać dojrzałe zarodnie




fot.14.08.2018r

W moim ogrodzie rośnie w bardzo lekkiej, przepuszczalnej glebie, ale na często podlewanym stanowisku. By mieć pewność, że (szczególnie zimą) nie będą się w koło niej tworzyły zastoiny wodne, umieszczona jest na lekko opadającym w dół, miejscu. Zimą, zazwyczaj na poczatku stycznia, gdy temperatury spadają do około -10C, dostaje przykrycie z gałęzi świerkowych.
.

Niestety, nie jest to to zbyt szybko rozrastająca się paproć. Mam wrażenie, ze niemal nic się nie zmienia




fot.05.11.2018
.

Mam wrażenie, że Polypodium cambricum 'Falcatum O'Kelly' wcale nie przyrasta Tyle, że w październikowej scenerii ładniej sie prezentuje


fot.13.10.2019r.

W zimowej scenerii - fot.05.01.2020r.


.
.

Jak to paprotka walijska, późno pokazała pastorały i teraz jest w pełni rozwoju




fot.23.11.2020r.
.

Czy tylko ja mam tę paprotkę w ogrodzie? Tomasz, Ty też ją na bank masz?
Moje Polypodium cambricum 'Falcatum O'Kelly' rosnie na słonecznym stanowisku i jest ulubionym miejscem do wylegiwania się okolicznych kotów. Niemal codziennie muszę spędzać jakiegoś łazęgę, bo paprotka jest już strasznie wygnieciona.


fot. 15.02.2024r.
.