Dryopteris bissetiana
Będący jednym z 11 gatunków należących do kompleksu
Dryopteris varia,
Dryopteris bissetiana jest mniej znaną nerecznicą i dość rzadko spotykaną w polskich kolekcjach paprociowych.
Na stanowiskach naturalnych występuje na południowej części Wysp Japońskich ( Honsiu, Sikoku i Kiusiu), oraz terenach wschodniej Azji - w Chinach i Korei, gdzie chętne porasta rzadko zalesione tereny wyżynne i górzyste, oraz porośnięte krzewami zbocza. Często spotkać ją można zwieszającą się malowniczo z głazów i ścian skalnych.
Jej trójkątne frondy osiągają niezbyt wielką długość, bo
30-50 cm, co przy innych gatunkach rodzaju
Dryopteris jest niewielką wartością. Jest paprocią dość łatwą do zidentyfikowania, bo szczyty (top) jej twardych i zimozielonych liści są
bardzo wąskie i przypominają nawleczone rzędem koraliki. U starszych egzemplarzy, listki I rzędu lekko zachodzą na siebie a ich czubki skierowane są sierpowato ku górze. Zarodniki umieszczone na spodzie liści bardzo mocno odciskają się i tworzą na listkach jakby wykuty w metalu wzór. Podobnie wyglądają płodne liście paprotek oraz nerecznicy czerwonozawijkowej 'Prolifica'.
Inna charakterystyczną cechą tego gatunku jest to, iż stosunkowo późno, nawet czasem dopiero w czerwcu, wszczyna wegetację po zimie.
Nie ma zgodności, co do jej odporności na mrozy - Martin Rickard podaje
strefę 7, zaś Amerykanie , 5a do 8b. Na stronie Dave's Garden, gdzie informację na temat hodowli roślin podają ich posiadacze, stwierdzono, iż w USA, uprawiana jest na obszarach o spadkach temperatur do -28.8 °C (-20F). U mnie w ogrodzie zimuje od 3 sezonów i do tej pory nie było żadnych problemów z mrozoodpornością. Niedużo jest informacji o
wymaganiach i uprawie tej paproci, ale u mnie rośnie w nieco kwaśnej, stale lekko wilgotnej glebie na półcienistym, ale jasnym stanowisku. Dzięki liściom o dobrej substancji, dobrze znosi też okresowe, krótkie niedobory wody. Właśnie takie - jasny półcień, lub nawet niepalące słońce - polecają hodowcy z Ameryki. Paproć ta rozmnażana może być przez podział starszych egzemplarzy, oraz wysiew zarodników, które produkuje bardzo obficie.
W krajach angielskojęzycznych,
Dryopteris bissetiana można spotkać pod potoczną nazwą Beaded Wood Fern .
Kupki zarodni na spodzie liścia
Zdjęcie z początków okresu wegetacyjnego, z przełomu czerwca i lipca