Nazwa odmiany pochodzi od miejscowości Gurba, w której została znaleziona przez Bronisława Szmita w 1997 roku. Do uprawy wprowadzona w 2006 roku.
Stosunkowo szybko rosnące, niewielkie drzewo o pokroju kulistojajowatym Korona: bardzo gęsta, pędy mocno rozgałęzione. Liście: okrągłe w zarysie, dłoniastoklapowe, długości do 8-10 cm., jasnozielone, błyszczące, jesienią przebarwiają się zazwyczaj na żółto. Kwiaty: odmiana dotychczas nie kwitła. Stanowisko: słoneczne, półcieniste. Gleba: roślina tolerancyjna.