Wierzbówka (Chamaenerion)
Rodzaj roślin wieloletnich zielnych, zdrewniałych u nasady z rodziny wiesiołkowatych (
Onagraceae). Wierzbówki są często wydzielane, jako sekcja rodzaju
Epilobium. Do tego rodzaju zalicza się ok. 8 gatunków, które występują w chłodniejszych regionach Europy, Azji i Ameryki Północnej. W Polsce występują dwa gatunki:
- wierzbówka nadrzeczna (
Chamaenerion palustre),
- wierzbówka kiprzyca (Chamaenerion angustifolium).
Można je z powodzeniem uprawiać, jako rośliny ozdobne na rabatach i w ogrodach naturalistycznych.
Fot. wolne zasoby Wikipedii
Wierzbówka kiprzyca (Chamaenerion angustifolium)
Syn.:
Chamerion angustifolium,
Epilobium angustifolium,
Epilobium salicifolium.
Inna nazwa: wierzbówka wąskolistna.
W Polsce jest rośliną pospolitą, rozpowszechnioną na całym obszarze, w górach po kosodrzewinę. Rośnie na leśnych przecinkach, nad brzegami rzek i na poboczach dróg. Rozrasta się za pomocą podziemnych rozłogów. Może być ekspansywna, tworząc rozległe kolonie.
Pokrój: wzniesiony, wyprostowany.
Wysokość: 50-150 cm., w sprzyjających warunkach nawet do 200 cm.
Łodyga: przeważnie nierozgałęziona, naga, często czerwono zabarwiona.
Kwiaty: wyrastają w wąskich, stożkowych kłosach, a każdy z nich ma cztery, zaokrąglone płatki w kolorze różowym i osie zwisających pręcików, pojawiają się od czerwca do września.
Owoce: cienkie torebki zawierające liczne puchate nasiona.
Liście: wąskie, zaostrzone, 2-5 cm. długości.
Roślina idealna do ogrodów naturalistycznych, jak również jako tło dla niższych roślin na rabatach.
Ciekawostka: z liści wierzbówki kiprzyca, poddanych procesowi utleniania na wzór herbaty czarnej sporządza się napój Iwan czaj, zwany rosyjską 'herbatą'.