Orliczek bezostrogowy
Semiaquilegia ecalcarata
ang. spurless columbine
Orliczek jest niedużą byliną, należącą do rodziny jaskrowatych(
Ranunculaceae). Na stanowiskach naturalnych występuje w umiarkowanej strefie Azji, głownie w Chinach, gdzie spotkać ją można na lekko cienistych stanowiskach ( łąki, świetliste zarośla) , ale i w polskich ogrodach dobrze, daje sobie radę, jeśli zapewnimy mu trochę jasnego cienia, wilgoć i lekko kwaśne podłoże.
Jest z wyglądu , bardzo delikatną rośliną - nisko rozłożone, szersze, niż wyższe kępki składają się z powcinanych, ażurowych listków na dość długich ogonkach , porównywanych czasem do paproci.
Mnie, bardziej przypominają listki kokoryczy. Szybko zaczyna wegetację i już w IV cieszy nie tylko niebieskawozielonym kolorem kęp, ale podziwiać możemy pojawiające się pędy kwiatowe, które w miarę wzrostu wypuszczają boczne odrosty, tworząc luźną wiechę . Pierwsze ciemnoróżowe kwiaty, nieco podobne do kwiatów orlika, ale sporo mniejsze i nie posiadające charakterystycznych ostróg, pojawiają się w moim ogrodzie już w ostatnich dniach kwietnia i przez cały niemal maj , rozwijają się stopniowo.
W miejscu kwiatów pojawiają się dość szybko nasienniki i choć orliczek bezostrogowy uchodzi za roślinę krótkowieczną, nie trzeba się martwić, że zniknie z ogrodu ... Bardzo obficie zawiązuje nasiona i rozsiewa się więcej, niż zadowalająco. Młode siewki stają się rozpoznawalne wiosną następnego roku, trzeba wiec zwrócić uwagę, aby w szale wiosennych porządków ich nie wypielić.
Aby z powodzeniem uprawiać tę delikatną, wiosenna roślinę, musimy jej zapewnić stanowisko półcieniste, zasobne o lekko kwaśnej i stale wilgotnej glebie. Jest polecany do uprawy w strefach 4-9, ale czasem podaje się też strefę 6, więc w razie czego, w chłodniejszych rejonach Polski, powinien być lekko zabezpieczany gałęziami iglastymi, lub grubszą warstwą ściółki.
.