Ognik szkarłatny (Pyracantha coccinea)
Ognik szkarłatny jest krzewem liściastym, dorastającym do 2–3 m wysokości. Ma owalne pół zimozielonych liście, które brunatnieją i opadają dopiero po silnych mrozach. Przy łagodnych zimach mogą się utrzymywać na krzewie niemal do końca zimy.
Kwitnie w maju i czerwcu. Kwiaty są drobne, białe, chętnie odwiedzane przez pszczoły. Najbardziej cenioną ozdobą krzewu są jaskrawe, kuliste, żółte, pomarańczowe lub jaskrawoczerwone owoce, skupione w baldachogronach. Owoce pozostają na krzewie na zimę i są chętnie zjadane przez ptaki.
Wymaga stanowiska słonecznego i osłoniętego od wiatru. Im więcej słońca, tym więcej kolorowych owoców na krzewie. Roślina preferuje gleby żyzne, próchniczne, przepuszczalne, z dużą zawartością wapnia. Dobrze znosi suszę i dlatego jest polecany do sadzenia w miastach. Należy pamiętać o mocnym podlaniu przez zimą, tak aby roślina zgromadziła zapas wody dla późno opadających liści. Ognik źle znosi przesadzanie, szczególnie starsze osobniki. Dość łatwo może przemarzać. Pędy uszkodzone przez silne mrozy należy usunąć .
Ogniki są wrażliwe na choroby grzybowe, szczególnie na parcha jabłoni czy zarazę ogniowa. W latach mokrych nie należy zapomnieć o profilaktycznym oprysku roślin środkami grzybobójczymi.
Dekoracyjne są prawie cały rok. Wymagają podpór w postaci ścian, murów, ogrodzeń. Mogą być też sadzone pojedynczo lub w grupach jedno- bądź kilku odmianowych o kilku kolorach owoców .
Mój ognik jest młodym jednorocznym krzewem sadzonym jesienią jako kilkunasto centymetrowa sadzonka , wyłamana jeszcze w zimie . Przesadzona w inne miejsce . W tym roku ładnie przyrosła .
'Mohave Silver'
Beata