Złoć
Gagea
Wysokość: 10–30 cm.
Kwiaty: żółte, na zewnątrz zielone. Zamykają się podczas deszczu oraz na noc.
Kwitnienie: III–V.
Stanowisko: osłonięte lub lekko zacienione.
Wymagania: gleby gliniaste, próchnicze, bogate w składniki odżywcze.
Rozmnażanie: z podziału bulwek.
Mrozoodporność: wystarczająca na terenie całego kraju.
Uwaga: po przekwitnieniu zanika. Roślina jest surowcem leczniczym. Dobrze wygląda rosnąc w większych kępach. Gatunki dość łatwo się krzyżują między sobą.
> Ilustrowany wykaz roślin cebulowych i bulwiastych
Złoć, to należący do rodziny liliowatych rodzaj roślin, do którego przynależy niemal 100 gatunków z różnych części świata. Na stanowiskach naturalnych występują one w Europie (w tym w Polsce), Azji i na północnych skrajach Afryki. Łacińska nazwa rodzaju nadana została na cześć angielskiego botanika, Sir Thomasa Gage (1781–1820). Złocie są niedużymi, osiągającymi
około 15 cm wysokości roślinami, których organem podziemnym są cebulki. Dość szybko rozpoczynają wiosenną wegetację i zakwitają żółtymi kwiatami już w marcu. Po przekwitnięciu i uwolnieniu nasionek z owocu o kształcie torebki, roślina zamiera i zbiera siły na następny sezon.
W Polsce, w stanie dzikim,
na łąkach i w zaroślach, gdzie dominują gleby o wysokiej zawartości azotu i spora wilgoć, spotykanych jest pięć gatunków złoci:
• złoć łąkowa (
Gagea pratensis) (pola, przydroża, zarośla),
• złoć mała (
Gagea minima) (lasy liściaste),
• złoć polna (
Gagea arvensis) (pola, przydroża),
• złoć pochwolistna (
Gagea spathacea) (lasy, łąki leśne),
• złoć żółta (
Gagea lutea) (wilgotne lasy liściaste i zarośla).
Dla laika są dość ciężkie do oznaczenia, ale botanicy zapewne mają swoje sposoby na ich rozpoznawanie.
Jak wyżej napisałam, jest wcześnie i dość krótko kwitnącą rośliną, ale za to w okresie, gdy nie ma nadmiaru koloru w ogrodzie. Warto więc rozejrzeć się za złocią, bo posadzona w masie daje świetny efekt na niemal pustych rabatach.
foto z 25 marca - złoć rosnąca naturalnie na dzikiej części mojej działki (NN)