Róża
John Davis

Mieszaniec róży Kordesa, wyhodowany w 1977 roku przez dr. Felicitas Svejda z Kanady. Jedna z terminatorek serii Explorer.
Krzew o wysokości przekraczającej 2 metry, rozłożysty.
Kwiaty duże, półpełne do pełnych, różowe. Literatura wspomina o niezbyt doskonałym kształcie kwiatów, czego nie potwierdzam. Niestety, nie mogę również potwierdzić informacji o korzennym zapachu, enigmatycznie stwierdzę tylko, że róża wygląda, jakby pachniała
Podstawowe kwitnienie trwa do dwóch miesięcy, potem kwiaty pojawiają się okazjonalnie, nie w tak spektakularnych ilościach. Dodatkowym bonusem jest jesienne, żółte przebarwienie liści.
Mrozoodporność - strefa 2b, czyli imponująca.

Bardzo efektowna róża, wręcz ideał, nie ma się do czego przyczepić: nie marznie, nie choruje, szkodniki wydają się ją omijać. Mogłaby ciut ładniej przekwitać, ale skoro już nie trzeba robić kopców ani ściągać robali, to wypada odpękać spacer z sekatorem bez marudzenia

Róża poświęcona pamięci Johna Davis (ur. 1550, zm. 29 grudnia 1605) angielskiemu żeglarzowi i odkrywcy.

Moja ma już kilka lat, była taka piękna w 2015



Niestety w 2016 wiosną straciła chęć do życia i musiałam ją ściąć do ziemi, ale powoli powstała jak Feniks z popiołów i już we wrześniu zakwitła malutkim bukiecikiem.



W tym roku była już całkiem spora i kwitła cały sezon.

czerwiec






sierpień


październik

To moja najukochańsza róża
Kwitnie długo robi w tym czasie niesamowite wrażenie. Żadna z moich róż nie kwitnie tak spektakularnie.
Trochę z niej śmieciuszek, ale to mi w ogóle nie przeszkadza. Ładnie przyrasta, jest pełna wigoru choć u mnie piach.
Jak żadnej innej, nie imają się jej choróbska, nawet robale w niej nie gustują zbytnio.
Kopczykowałam ją przez pierwsze 2 sezony, a potem już nigdy. Nigdy nie przemarzła, jest bezkolcowa i jedynie brakuje mi zapachu. Nie zamieniłabym jej na żadną inną.
Powędrowała również do ogrodu mojej córki, która ma glebę gliniastą i jest tam też cudowna. Myślę, że za parę lat będzie nr 1 w jej ogrodzie.











Była małym badylkiem a od początku kwitła cudnie.

2014




2015

Z roku na rok większa i piękniejsza.

2016






2018




2019








Łatwo się ją formuje, bo pędy ma dość elastyczne. Dzięki temu nadaje się na bramki

A tak potrafi kwitnąć jeszcze we wrześniu (2020)

Odbudowuje się każdego roku po kilkadziesiąt centymetrów.

2019 z Christine Helene



przekwitała w oczach i nawet jesienią powtórzyła ale słabo

2020 dosięgnęła góry klatki

Nowa

Juleczko "będzie Pani zadowolona"

Mój J.Davis corocznie niezawodny. W 2021 r w czasie tej dziwnej wiosny część róż przemarzła np. Graham Thomas czy Westerland, i nawet Larissa, i Aloha , która rośnie z drugiej strony bramki, startowały od ziemi, a ta róża okazała się pancerna
Z upływem lat ogałaca się od dołu, więc opadanie pędów trochę ten mało ciekawy widok zasłania i nawet miałam taki pomysł, żeby ją "odmłodzić" cięciem, ale strefiłam. Nie darowałabym sobie gdybym jej zaszkodziła. Na razie więc lekko skracam pędy lub je kulkuję dla większego kwitnienia .

2021







W pełni kwitnienia widać ją z daleka i jest niezrównaną królową rabaty

O tak, potrafi być piękna aż do zachwytu

2021




niestety czasami trzeba ją odmłodzić była częściowo cięta

2022




znowu przycinana i ciekawa jestem jak będzie w tym roku

Majka, widok Twojego Davisa napawa mnie nadzieją, że jak ją trochę przytnę, to nie zaszkodzę. Dzięki

U mnie w wiejskim rośnie już kilka ładnych lat i nie mogę się jej nachwalić. Stanowisko ma półcieniste i dość suche, rośnie tuż przy pniu starej jabłoni.
Kwitnie obłędnie i nie ma z nią żadnych problemów. Pędy pod ciężarem kwiatów mocno się przewieszają, więc dobrze byłoby ją jakoś podwiązywać

Foto 9-11 czerwca







.

John Davis dostał towarzystwo...Jona Davisa
Obok wieloletniego krzaka JD rosła Aloha, ale dokończyła żywota. Zwolniła się miejscówka, szkoda było tego miejsca . Wybór nie mógł być inny...
Oczywiście wykopałam potężny dół i wymieniłam całą ziemię. Młoda sadzonka JD radzi sobie bardzo dobrze. Czekam aż dogoni swojego krewniaka




Ale wpadł mi niespodziewanie jeszcze jeden krzaczek Jona Davisa. Posadziłam go przy pergoli. Trochę to będzie eksperyment. Zasłania go krzewuszka i cyprysik, a z drugiej strony rozpycha się wysoki przetacznik, więc warunki ma spartańskie, ale kwitnie...