Świerk czerwony (Picea rubens)
– gatunek drzewa z rodziny sosnowatych (
Pinaceae). Pochodzi ze wschodniej Ameryki Północnej. Obszar rodzimego występowania rozciąga się od wschodniego Quebecu do Nowej Szkocji oraz od Nowej Anglii na południe przez Appalachy do zachodniej Północnej Karoliny. Jest uprawiany w wielu krajach świata
Morfologia
Pokrój
Drzewo o wąskiej, stożkowatej koronie.
Pień
Osiąga wysokość 18-30 m, średnica pnia ok 60 cm, wyjątkowo może osiągnąć 46 m wysokości i 130 cm średnicy pnia. Kora szarobrązowa z wierzchu, czerwonobrązowa od wewnątrz, cienka i łuszcząca się. Gałęzie rosną poziomo, nie zwisają.
Liście
Igły jasnozielone do ciemnozielonych, o długości 12-15 mm i kwadratowym przekroju poprzecznym ułożone są równomiernie dookoła na gałęziach. Pozostają na drzewie przez wiele lat.
Kwiaty
Gatunek jednopienny. Kwiaty męskie cylindryczne, czerwonawe, z czasem żółto-brązowe. Kwiaty żeńskie fioletowo-zielone.
Szyszki
Cylindryczne, długości 3-5 cm, czerwonobrązowe. Łuski zaokrąglone, czasem lekko ząbkowane. Nasiona uwalniane jesienią, rozsiewane przez wiatr lub deszcz. Szyszki opadają przeważnie już pierwszej zimy.
Korzeń
Płytki system korzeniowy, większość korzeni znajduje się tuż pod powierzchnią ziemi, do głębokości 40-50 cm.
Źródło: Wikipedia
Odmiany świerka czerwonego przedstawione w tym wątku