Aster chiński
Callistephus chinensis
Popularna nazwa, aster chiński funkcjonuje w polskim słownictwie pomimo iż botanicy zaliczyli roślinę do rodzaju
Callistephus i nadali jej nazwę
Gwiazdosz chiński. Pewnie długo jeszcze będzie funkcjonować, bo któż z nas nie pamięta ogródka babci z rabatką astrów?
Jest to jedna z najładniejszych roślin jednorocznych uprawianych w naszych ogrodach. Jak mało która, wyróżnia się bogactwem barw i form kwiatowych. Spośród wszystkich barw, nie ma tylko odmian wielokolorowych.
W zależności od odmiany dzieli się gwiazdosze na wysokie - ponad 50cm, średnie - 35-50cm i niskie poniżej 35cm. Odmiany wysokie i średnie uprawia się na kwiat cięty. W wazonie zachowują świeżość do dwóch tygodni.
Ze względu na kształt kwiatów astry chińskie możemy podzielić na:
- chryzantemowe - koszyczek kwiatowy wypełniony długimi, szerokimi i skręconymi wstęgowato płatkami.
- piwoniowe - koszyczki półkuliste, łyżeczkowato wygięte i dość szerokie płatki.
- koronowe, książęce - duże środki wypełnione rurkowatymi kwiatami z 1-2 okółkami kwiatów języczkowatych.
- igiełkowe - długie, zwinięte w cienkie igły płatki.
Astry chińskie wysiewa się w marcu i w kwietniu do ciepłego inspektu lub na rozsadnik. Kiełkują po upływie 7-14 dni. Raz się je przepikowuje, a gdy rośliny wytworzą po dwa liście właściwe można je sadzić na miejsce stałe. Najlepszą porą wysadzania jest połowa maja. Odmiany wysokie sadzimy w odległości 40cm, średnie 30cm, niskie 20cm.
Stanowisko powinno być słoneczne, gleba żyzna, pulchna, wilgotna, ale nie mokra. Astry chińskie nie znoszą świeżego obornika.
Na tym samym stanowisku astry można uprawiać co 2 lata.
Astry zaczynają kwitnąć w drugiej połowie lipca. Gdy obetnie się szczytowy kwiat, pędy boczne rozrosną się i będą kwitnąć do końca września.
Zapraszam do dzielenia się zdjęciami naszych ogrodowych astrów chińskich