Hejka!
To jakby rozwinięcie potrzeby posiadania absolutnie wszystkich podobających się roślin. Nasz ogródek co ma trzysta metrów wyposażony będzie w: oczko wodne, skalniak, las mieszany, rozarium, rabatę preriową, warzywniak z sadem i w nas samych wiecznie niezadowolonych i spragnionych jeszcze czegoś co uczyniłoby nasz ogród piękniejszym. . Zawsze dobrze jest zastanowić się nad tym jaki chcemy mieć ogród i ile czasu jesteśmy w stanie mu poświęcić.Szlachetna sztuka rezygnacji jest składową częścią sztuki ogrodniczej.
Pozdrówka
Tabs

P.S.Istnieje odmiana ogrodnika zwana architektem ogrodowym - jak Was kusi mostek na oczkiem metr na metr, kolejna pergola albo cud wiata to usiądźcie na rączkach bo możecie powiększyć grono architektów ogrodowych

To właśnie ja . Pomysłów mam tysiące , na szczęście większość niewykonalnych z braku czasu

Pikutku, dosiadam się do stolika szalonych ogrodników. Gdyby jakiś projektant ogrodów zaplątał się do mojego ogrodu, zszedłby był na zawał w jednej sekundzie, ament.

Hejka!
U mnie projektant by nie zszedł bo by się z buszu nie wyplątał. Szczęśliwie trafił mi się spory ogród ale i tak go zdołałam zabublić. Takie oczko wodne nie było na ten przykład doskonale przemyślaną sprawą, dziś na hasełko woda w ogrodzie inaczej bym zareagowała.Mogłaby co najwyżej pojawić się struga i szlus.Miałam też incydent iglasty, problem skalniakowy i chęć posiadania różanki. Normanie strach się bać. Teraz mój ogród jest taki od Sasa do Lasa, szczęście w nieszczęściu że przestrzeń jest podzielona przez ohydne szopki bo tu śródziemnomorska preria a tam leśne aspiracje. Ogród patchworkowy znaczy ( czytaj potworkowy ).

Jest tak.









A całkiem niedaleko jest tak.









Jak szopki wylecą to wydam majątek na żywopłot z cisa albo cóś w tym guście bo te dwa ogrody paszą do siebie jak pięść do nosa. A można było łakomstwo opanować i ogród solidniej przemyśleć.
Pozdrówka
Tabs

O jajku jajku, jak się cieszę że nie jestem wyrzutkiem ogrodowym, choć jak się przyjrzeć to widać w Twoim ogrodzie myśl i porządek, ale bardzo się cieszę że nie tylko ja chciałam wepchać wszystko do ogrodu, od dwóch lat staram się porządkować cokolwiek ze skutkiem mizernym na razie. Hłe hłe, ja mam dwie niewydarzone dziury z wodą a w roślinach chaos i anarchię

Hejka!
Tak po prawdzie to ani myśl ani porządek ale konieczność wymusiła takie a nie inne sadzenie roślin. Po prostu zbyt dużo energii pochłaniała uprawa bródek w ciężkiej ziemi, musiałam z irysami wyleźć na podwórko gdzie mam piaseczki a w Alcatrazie sadzić rośliny które zdzierżą jego warunki glebowe. No i tu dochodzimy do tematu bolącego kolekcjonerów - nie takie warunki a miłość do irysów, host czy innych paproci wielka. I zaczyna się jazda. Ogród kolekcjonerski wymaga poświęceń ( czas ) a czasem bardzo zasobnego portfela. Ja szczęśliwie znalazłam u siebie lepsze stanowisko ale cóż by to było gdyby takowe się nie znalazło? Ogrodnicy początkujący lepiej niech się od razu za kolekcjonerstwo nie biorą - to boli, czasem nawet dosłownie ( kręgosłup ). Lepiej jak kolekcjonerstwo budzi się po jakimś czasie, jak już człowiek trochę ogrodowo otrzaskany.
Pozdrówka
Tabs

Kolekcjonerstwo po czasie tez boli niestety zwłaszcza jak na 300 m2 chce się upchnąć 200 irysów , 200 liliowców , minimum 200 host i las liściasty do ich cieniowania ich .................................... to niestety najpierw trzeba wykopac i oddać ( bo wyrzucić szkoda ) to co rosło na poczatku a kolekcjonerskie nie było

zielonajagoda napisał:
To i ja się tu dosiadam.
Straszliwie jest kazać sobie powiedzieć 'NIE!!!', gdy nam się roslina podoba a w sumie, powinnismy sobie ja odpuścić. Szczęśliwie mam sporą działkę i moge upychać i upychać...Ale czy to bosssko wyglada? Teraz sama widze, że nie widzę roslin w całości, ich pokroju, bo wszystko włazi na siebie. Staram się przesadzać i rozluźniać, ale zazwyczaj, to pierwsze miejsce wydaje mi się najbardziej pasujące i najlepsze.
Gdyby nie ten ścisk, który nie pozwala mi podziwiać rozrośniętych roślin w całości i szkodniki, szczególnie ślimory bezmuszlowe, to z chęcią nic bym nie zmieniała.

U mnie to typowe: rozum mówi 'NIE' a serce - jak w piosence - 'samo robi, to co chce...' .

Hejka!
U mnie serce jest tresowane żeby nie wyszło tak jak u Mirki ( ostatnio zbuntował się kuzyn któremu podstępnie usiłowałam wcisnąć starsze odmiany liliowców ). Z pokrojem host to prawda objawiona ( mnie niestety też zbyt późno się objawiło ) - żeby dużą hostę móc podziwiać potrzeba naprawdę dużo miejsca. W związku ze związkiem mam szlaban na nowe hosty, bo w części leśnej chcę wyeksponować te hosty które już mam. Sen z powiek spędza mi problem podziału przestrzeni, tak z łakomstwa nasadziłam że nie ma wyjścia i trza sięgnąć do klasyki angielskiej - "pokoje ogrodowe" wydzielone żywopłotami. Szczerze pisząc wolałabym tego uniknąć ale nie wiem czy uda się z tego mojego miszmaszu zrobić jakąś spójną całość. Tak się właśnie człowiek martwi jak sobie w ogrodzie zapuścił "wszystko".
Pozdrówka
Tabs

A jak znajdujecie ogólnine czas na pracę w ogrodzie? Powiem szczerze, ze sama mam z tym problemy. Mam małe dziecko i nie wiem jak opiekę nad nim połączyć z pracą w ogrodzie.

Agli, najpierw dziecko, potem ogród. Inaczej chyba się nie da. Maluszek podrośnie, to będziesz miała więcej czasu do ogrodowania... chyba...

Na spokojnie. Nie ma co się stresować . My mamy działkę 1800 M2, i tam nie mieszkamy na stałe. Zawsze jak przyjedziemy to 2,3 godzinki coś porobimy. I tak małymi kroczkami widać efekty. Mamy dwa klombiki i drzewa, trochę krzewów. Ja akurat jestem zwolenniczką nie ingerowania za bardzo w naturę Oczywiście kosimy i pielęgnujemy co tam trzeba, ale nie można stać się niewolnikiem działki Powolutku sobie zrobicie i będziecie korzystać z natury.

Polecam również stawiać na rośliny proste w uprawie, a najlepiej bezobsługowe:

Najlepiej cyprysiki.