Arnebia piękna (Arnebia pulchra)
Bylina z rodziny ogórecznikowatych.

Wegetację zaczyna wcześnie, wiosną wyrastają nierozgałęzione, pokładające się łodygi z podłużnymi, owłosionymi liśćmi, zakończone skupiskiem kwiatów pojawiających się na przełomie kwietnia i maja.
Kwiaty intensywnie żółte, podobne nieco do wiesiołka, przed zapyleniem mają na płatkach ciemne plamki, które zanikają.
Z tego, co się dowiedziałam, wymaga gleb przepuszczalnych, ponieważ to warunkuje dobre zimowanie. Tam gdzie utrzymuje się duża wilgotność, słabo rośnie i może ginąć zimą. Poza tym jest całkowicie mrozoodporna.
Najlepsze stanowisko to takie, które jest dobrze oświetlone rano. Potem powinna być chroniona przez zbyt dużym nagrzewaniem. Zatem wschodnia wystawa wydaje się być najlepsza. U mnie rośnie od strony północno wschodniej, gdzie od godzin południowych pozostaje w cieniu domu.

W naturalnym środowisku występuje na terenie górzystym, na górskich łąkach i zboczach skał.

Tak wygląda na początku października

Zimę przetrwala w dobrym zdrowiu. Kępa powiększyła się, ale kwiaty chyba nieco drobniejsze.

Kolejny sezon w wiejskim. Kępa raczej tych samych rozmiarów co w ubiegłym roku. Początek maja-początek kwitnienia.