Gwiazdnica wielkokwiatowa
Stellaria holostea


Roślina z rodzaju goździkowatych.

Wysokość do 40cm
Łodyga kwiatowa czterokanciasta, rozgałęziająca się u góry. Łodyga płonna krótka, do 10 cm, bez kwiatów.
Liście podłużne, wąskie, długie, przewieszające się łukowato, sztywne, szorstkie.
Kwiaty pojedyncze, białe, kielichowate, na szczytach łodyg. Kwitnie od kwietnia do czerwca. Kwiaty zamykają się na noc i w czasie deszczu.



Owocem jest torebka z brodawkowatymi nasionkami.

Występuje w lasach liściastych, tworząc luźną darń. Gleba musi być gliniasta, próchniczna, z niewielką ilością wapnia, którego nie toleruje.


maj 2016r, las liściasty, brzozowo - klonowo - dębowy

Lasek z powyższego zdjęcia został wycięty w pień (lex szyszko), a mała kępa gwiazdnicy uzyskała przestrzeń dla siebie

Gwiazdnica wielkokwiatowa, lekko ocienione przydroże.

fot.10.06.2020

Do Jędrzejówki gwiazdnice trafiły przy okazji przenoszenia paproci z półdzikiego ogrodu przy dawnym wiejskim domu. To roślina z tych, które raz wprowadzone, nie mają ochoty sie wyprowadzić. Rozeszła się w ciągu kilku lat i przy kolejnych zmianach stanowisk innych roślin, jako pasażer na gapę, zawędrowała w jeszcze inne miejsca. Tam, gdzie mam gęste nasadzenia cenniejszych roślin, tępię ją, choć z marnym skutkiem. Udało mi się znacznie zmniejszyć jej populację, ale dzięki niewidocznym i rwącym się kłączom, zawsze gdzieś się pojawia.
Mam też miejsca, gdzie gwiazdnica wielkokwiatowa może rozrastać się do woli- na skraju ogrodu, pod koronami brzóz, gdzie uprawa innych roślin zmuszałaby mnie do częstego podlewania. W gruncie rzeczy, to fajna roślina okrywowa, ale tylko tam, gdzie mamy spore wolne powierzchnie, albo tylko duże byliny np paprocie.




fot.13.05.2021r.
.