Barszcz zwyczajny
Heracleum sphondylium

Selerowate, baldaszkowate.
Roślina dwuletnia lub trwała o wysokości 30 - 150 cm. Rośnie na łąkach, siedliskach ruderalnych, w zaroślach nad brzegiem rzek. Można go spotkać na poboczach dróg lub wzdłuż rowów melioracyjnych.

Łodyga prosto wzniesiona,gruba, dęta, kanciasto bruzdowana, często porośnięta krótką, skierowaną w dół szczeciną.
Liście o zmiennym kształcie. Trójdzielne lub pierzastodzielne. Dolne liście duże, z długimi, rynienkowatymi ogonkami, górne mniejsze, z dużą pochwą przekształconą w liściak. Szorstko owłosione, ze sztywnymi szczecinkami na nerwach od spodu.
Kwiaty białawe lub różowawe, rzadziej zielonkawe, zebrane w baldachy 15-30-szypułowe. Kwitnie od czerwca do września.
Owoc - eliptyczna rozłupnia około 7mm długości, spłaszczona i oskrzydlona na brzegu.


Wyglądem bardzo przypomina barszcz Sosnowskiego, który jest niebezpieczny dla ludzi a szczególnie dla dzieci (kontakt z nim powoduje oparzenie skóry podobne do oparzenia wrzątkiem, czego następstwem są ropne pęcherze gojące się nawet przez kilka lat).

Jak odróżnić barszcz zwyczajny od barszczu Sosnowskiego? Oto niektóre z różnic:

1. Zwyczajny jest drobniejszy (Sosnowskiego może osiągać nawet 4m wysokości)
2. Różnią się rozmiarem kwiatostanów; w przypadku barszczu zwyczajnego kwiatostany mają średnicę kilku – kilkunastu centymetrów, podczas, gdy baldachy kaukaskich barszczy osiągają rozmiar ∅ 30-80 cm.
3. Pora kwitnienia - barszcz zwyczajny kwitnie zazwyczaj w lipcu – sierpniu, czyli później niż barszcz Sosnowskiego i barszcz olbrzymi (czerwiec – lipiec)
4. Rozmiar liści - powierzchnia blaszki liściowej u barszczu Sosnowskiego i olbrzymiego będzie zajmowała ok. 1,5 m2, podczas, gdy u barszczu zwyczajnego będzie to zaledwie kilkadziesiąt cm2.
5. Kształt i kolor liści - jeśli na swojej drodze spotkacie roślinę o ciemnozielonych blaszkach liściowych, podzielonych na 3-5 wyraźnie oddzielonych od siebie listków, zapewne będziecie mieć do czynienia właśnie z barszczem zwyczajnym; liście kaukaskich barszczy są trójlistkowe (podział mniej widoczny ze względu na dużą powierzchnię całej blaszki liściowej), w kolorze żywej zieleni.

Stosowano go do zmniejszania obrzęków i przeciw biegunce zaś o jego znaczeniu kulinarnym pisał między innymi Marcin z Urzędowa – "Gdy barszcz kwaszą po polsku, dobrze ij pić w febrach, gorączkach, w pragnieniu, albowiem pragnienie i kolerę uśmierza i chciwość jedzenia pobudza swą przyprawą. Przyprawiony z jajcy a z masłem dobrze jeść takich dniów, gdy mięśniej polewki nie jedzą, bo takież czyni jako mięśnia polewka"

źródła:barszcz.edu.pl oraz wikipedia