Wika na czatach.




I po harcach w ogrodzie.

Co? Znowu do ogrodu???

Chyba 6 lat temu przygarnęliśmy błąkającego się po miejscowości w której mieszka córka, około rocznego jak stwierdził weterynarz labladora. Wszedł za zięciem na posesję, ale ich sucza dobitnie pokazała, że nie życzy sobie konkurenta do michy. Córka zadzwoniła do nas. Funio jest bardzo radosny i często bawi swoim zachowaniem. Sporo czasu upłynęło nim zrozumiał, że głośniejsze wołanie współmałżonka, czy szybki ruch ręką w pobliżu nie stanowi dla niego zagrożenia, nie trzeba się kulić i szorować brzuchem po ziemi. Chętnie jeżdzi samochodem, ale nie drży i jest spokojny tylko w drodze powrotnej.

Pan coś robi za bramą - przecież bym pomógł, ale kazał mi zostać...

Moi asystenci ogrodowi. No nie ma z nich żadnego pożytku...

Doroto, cieszą oko, poprawiają nastrój i samopoczucie, obniżają poziom stresu - same pożytki. A że nic nie robią? Cóż, w Starożytnym Egipcie też były czczone za nicnierobienie. Wystarczy, że je podziwiano za zwinność, majestatyczność i piękno, dopatrywano się w nich ulubieńców bogów czy nawet ich wcielenie.

Glorian

Fuksio, skończył 16 lat i niestety dopadła go najgorsza choroba..... Powoli zbliża się do Tęczowego Mostu


Kiki skończył 17 lat, serduszko ma jak dzwon, ząbki młodego kota, tylko bródka jakby posiwiała.... i trochę więcej śpi. Już nie tak często pilnuje pańci


Zuzia (4,5 roku) jak nie poluje to robi za kwiatek i pilnuje aby pańcia za długo nie siedziała przy kompie, rozkłada się w fotelu i nie pozawala się ruszyć....

Tomku, ja żartuję . Uwielbiam koty i to ja dla nich pracuję, nie one dla mnie . Gourmecik, wątróbeczka, kurczaczek.

Przecież wiem!

To też czworonożni asystenci
Do tej pory widziałam dwa maluchy i jedno duże zwierzątko - pewnie mamusię. Dzisiaj wieczorową porą wyszłam podsypać jedzonko i zobaczyłam tym razem trzy mniejsze tj. dwa razem i trzeci trochę dalej. Mamusi nie widziałam. Zdjęcia trochę nieostre ale robiłam je nie widząc ostrości obrazów bo było ciemno a zdjęcia robione z lampą błyskową więc się spieszyłam żeby nie przeszkadzać stołownikom co mi się do końca chyba nie udało....

Miłe towarzystwo. Niestety coraz częściej oglądamy je rozjechane na drogach. To przerażające, ile ich w miastach wpada pod koła. Przepraszam za tę smutną refleksję.

Ten milutki pyszczek należy do przystojniaka, który przez ostatnie 2 tygodnie - do dzisiaj - u nas gościł. Jeż wszedł na naszą posesję. Miał brzydką ranę prawdopodobnie po jakimś urządzeniu mechanicznym i widać było, że jest nieco osłabiony. Zgodnie z zaleceniem weterynarza, M kupił odpowiednie środki odkarzające i lecznicze. Wielokrotnie każdego dnia je stosował. Rana goiła się a ;pacjęt; w ostatnich 3 - 4 dniach prezentował już niezły wigor. Dzisiaj wraz z naszymi życzeniami zdrowia i aby omijały go złe przygody wrócił do swojego naturalnego środowiska.

Tu na rękach męża.


Ten srebrny kolor igieł to efekt pryskania zaleconym przez weterynarza środkiem. Po postawieniu go na ziemi jeszcze kilka minut nie odbiegał w siną dal a pyszczek odwracał w stronę głosu M, który zachęcał go do odejścia...

Cudowny . Fantastycznie, że go uratowaliście! Pewnie już by nie żył, muchy zeżarłyby go żywcem .

Dorotko masz rację. W ranie już były ich larwy.

Ewo jesteście wspaniali Podziwiam i gratuluję

Wspaniały gest. I jaka potem satysfakcja, że jeżyk cały i zdrowy wrócił na łono natury. Na pewno był wdzięczny.

Brygido, piękne koty, pięknie sfotografowane.

Bardzo się w coś wpatrują...

Moja nowa dziewczynka , Niespodzianka






Beata