Helleborus cyclophyllus
Rodzaj
Helleborus skupia około 20 gatunków, z czego największa ich ilość występuje na południu Europy - w krajach basenu Morza Śródziemnego. Z tamtych też terenów pochodzi
Helleborus cyclophyllus , który spotykany jest w Albanii, krajach dawnej Jugosławii, Bułgarii i Grecji. Podobno ładne egzemplarze tego ciemiernika można zobaczyć na stokach Olimpu. Nazwę gatunkową nadał mu Edmond Boissier, który w 1867r opublikował opis tego ciemiernika w I tomie 'Flora Orientalis'. Nazwa własna gatunku - 'cyclophyllus' jest zlepkiem greckich słów: 'kyklo'/ okrągły' i phyllon/ liść.
Na kolażu: zasięg występowania tego gatunku, oraz fragmenty 'Flora Orientalis' Boisser'a
mapa pochodzi ze strony
RBG Kew
Nie wchodząc w detale, które bardziej interesują botaników niż nas, ogrodników... Gatunek ten odznacza się niezbyt wielkimi, zielonożółtymi kwiatami, o lekkim zapachu, pięciu płatkach i zielonkawych miodnikach. Liście są palczaste, zielone, o lekko ząbkowanych brzegach. Patrząc na nie z góry, faktycznie widzimy, iż poszczególne segmenty nie różnią się mocno długością, jak to jest np u
Helleborus orientalis, gdzie środkowe 'palce' liści są wyraźnie większe.
Warto dodać, że ciemiernik okrągłolistny należy do sekcji
Hellborastrum czyli grupy ciemierników, które łatwo się krzyżują i tworzą ciemierniki mieszańcowe z gatunkami (oraz ich formami), należącymi do tej sekcji.
Uprawa gatunków ciemierników to zazwyczaj nieco większe wyzwanie niż uprawa kultiwarów/ ciemierników mieszańcowych, gdyż wymagają warunków jak najbardziej zbliżonych do tych, jakie mają na stanowiskach w naturze. Zazwyczaj wymagają miejsc niezbyt ciemnych a nawet słonecznych - (przede wszystkim zimą oraz wiosną, gdy zawiązują pąki i kwitną - o stałej lekkiej wilgotności, ale bez zastoin wodnych, które powodowałyby gnicie korzeni. W moim ogrodzie gatunki ciemierników podsypuję 1 lub 2 razy w roku dolomitem, a w razie większych mrozów staram się choć lekko zabezpieczyć bryłę korzeniową.
.