Helleborus lividus 'Purple Marble'
ciemiernik błękitnawy, ciemiernik niebieskawy
'Purple Marble'
Ciemiernik błękitnawy/ niebieskawy jest rośliną endemiczną, spotykaną tylko i wyłącznie na dwóch wyspach Morze Śródziemnego - Majorce i Minorce. W angielskojęzycznych źródłach nazywany jest Majorcan Hellebore, co precyzyjnie wskazuje miejsce jego występowania na stanowiskach naturalnych
Próby uprawy tego gatunku często kończą się niepowodzeniami, a przyczyną jest oczywiście niska mrozoodporność, wynikająca z pochodzenia z terenów o wiele łagodniejszych zimach. Szczególnie szkodliwe są tzw. suche mrozy, kiedy rośliny narażone są na duże spadki temperatur bez ochrony w postaci warstwy śniegu oraz zbyt duża wilgotność podłoża. Szkoda, bo z natury jest przyciągającym wzrok ciemiernikiem, nie tyle urodą kwiatów, co trójpalczastych liści, które są zielononiebieskie z jaśniejszym, dobrze widocznym unerwieniem. Odmiana
'Purple Marble' różni się od gatunku
Helleborus lividus wyglądem liści, dodatkowo ubarwionych czerwonymi przebarwieniami, które lepiej widoczne są u starszych egzemplarzy. Jego kwiaty są lekko skierowane w dół i stosunkowo niepozorne - miseczkowate, zielonego koloru. Kwitnienie w naszych polskich warunkach (jeśli w ogóle doń dochodzi) przypada na koniec marca/ początek kwietna. Cała kępa może osiągnąć około 35-40 cm wysokości.
Helleborus lividus należy do grupy
ciemierników łodygowych (Caulescent), których liście i kwiaty wyrastają z pionowo wzniesionych, twardych/ zdrewniałych pędów zamierających po wydaniu nasion. Trzeba pamiętać, że
gatunków caulescent nie powinno się rozmnażać przez podział!.
W uprawie ogrodowej dostosują się do odczynu gleby, choć dobrze byłoby, gdyby był wyższy lub neutralny. Ważniejsze jest jednak zapewnienie im bardzo osłoniętego, ciepłego stanowiska. Nasze bezśnieżne zimy z wyniszczającymi wiatrami są zabójcze dla tych gatunków. Glebę u podstawy kępy należałoby grubo ściółkować np opadłymi liśćmi.
Uwaga! Rośliny trujące, więc wszystkie prace pielęgnacyjne należy wykonywać w rękawicach!