Jałowiec wirginijski (Juniperus virginiana)

– gatunek drzewa iglastego z rodziny cyprysowatych (Cupressaceae). Występuje naturalnie w Ameryce Północnej.

Morfologia
Pokrój
W swej ojczyźnie jałowiec wirginijski osiąga wysokość 40 m i żyje do 300 lat. Koronę ma zwykle smukłą, kolumnową lub ostrostożkową[4]. W Europie Środkowej rośnie wolno i osiąga kilkanaście m wysokości.

Kora
Szarobrunatna, łuszczy się długimi paskami.

Liście
Podobnie jak inne gatunki z rodzaju dwa typy liści. Liście szpilkowe umieszczone są tylko na końcach gałązek, mają około 5 mm długości, są równowąskie, bardzo ostre, z jasnym podłużnym prążkiem na wierzchu, pod spodem jednolicie zielone. Liście łuskowe mają tylko 1,5 mm długości, z przodu są tępe albo z wysmukłym, lekko odstającym końcem.

Kwiaty
Kwiaty żeńskie małe, zielone. Kotki męskie żółte, kuliste - rosną pojedynczo na końcach gałązek. Kwitnie w marcu i kwietniu.

Szyszka
Szyszkojagoda brązowawa z niebieskim nalotem, grubości do 6 mm. Pachną charakterystycznie mydłem i farbą.

Źródło: Wikipedia

Juniperus virginiana 'Izabelin'

Polska odmiana znaleziona w szkółce Sami'ego Saidi w Izabelinie pod Warszawą
Przyjmuje spłaszczony pokrój. Część gałązek przebarwia się na żółty kolor
Przyrost roczny: ok 15 cm
Wielkość: po 10 latach: 30x150 cm
Stanowisko: słońce, półcień