Rozarium Carla Fineschi znajduje się w miejscowości Cavriglia, w rejonie Florencji (ok. 50 km od miasta). Jest to jedna z największych kolekcji róż na świecie - różne źródła określają zasób na 6500 a nawet ponad 7000 gatunków i odmian z całego świata. Pełni ważną rolę dydaktyczną, jest pomocą w prowadzeniu badań botanicznych (specjalność rodologia).
Ogród jest otwarty do zwiedzania jedynie przez dwa miesiące w roku, od pierwszej niedzieli maja, do ostatniej niedzieli czerwca, wstęp jest płatny. Przed wejściem sympatyczni opiekunowie miejsca przekazują proste instrukcje – nie należy schodzić ze ścieżek i nie wolno zrywać kwiatów.

Rozarium powstało w wyniku ogromnej pasji i kilkudziesięciu lat pracy miłośnika i znawcy róż prof. Gianfranco Fineschi (był wybitnym lekarzem, chirurgiem-ortopedą i społecznikiem), przy wsparciu żony Carli Fineschi. Data założenia to rok 1967 – ogród powstał na terenie gospodarstwa odziedziczonego po ojcu doktora i pozostały tu dające nieco cienia drzewa oliwne.

Sam założyciel określał swoją kolekcję mianem muzeum, z ważną funkcją zachowawczą. W kolekcji czekają na rozpoznanie róże o zapomnianych nazwach, a 500 odmian znajdziemy tylko w tym ogrodzie.

Róże rosną na rozmaitej wielkości poletkach i rabatach, uszeregowane pod kątem systematyki. Wszystkie okazy posiadają tabliczki z nazwą gatunku lub odmiany, nazwiskiem hodowcy i rokiem powstania odmiany albo rokiem introdukcji do Europy. Listę grup róż można wyczytać z tabliczki z mapą założenia, przy wejściu na jego teren.

Cały ogród tonie w zapachach i kolorach.
Nad całością opiekę wciąż sprawuje rodzina. Widać że miejsce żyje, przechadzają się zwierzęta – psy, koty i pawie. Funkcjonuje tu także niewielka szkółka różana, więc możliwe jest nabycie żywej pamiątki.

Droga przed rozarium - zapowiedź




Lista grup róż z tablicy przy wejściu



Brama do różanego raju




I różana obfitość

Dołącze z moimi fotkami popołudniu. Dziękuję Aniu za opisy, ja jakoś nie mogłam się zabrać

I ciąg dalszy. Pogoda była bardzo słoneczna - zdjęcia robiłam częściowo "na ślepo" bo na wyświetlaczu nie było nic widać. Wycieczka miała miejsce w drugiej połowie maja.







Mam niewiele zdjęć pojedynczych róż, jednak potrzeba dużo czasu na dokładne zwiedzanie.

Angela


Bantry Bay


Lyric


Piersza z prawej to Marietta Silva Tarouka


Open Arms


Rosa gigantea


Prarie Flower


Rosa helenae

Rosa moschata


I jeszcze kolorowe mieszanki








Jak pisałam na wstępie, w całym ogrodzie spotkać można drzewa oliwne. Nadają one specyficzny charakter, na pewno też pomagają różom przetrwać gorące lato. Obok kolekcji róż znajduje się wchodzący w skład gospodarstwa gaj oliwny. Cały ogród jest rozlokowany na wypłaszczonych tarasach, połączonych niewielkimi schodami - różnice poziomów nie są duże. Nie brakuje elementów małej architektury - są to proste, funkconalne pergole, trejaże, miejsca odpoczynku z krzesłami i ławkami, są ciekawe rzeźby, dużo terakoty, a wielu miejscach różne okruchy nadgryzione zębem czasu (skorupy donic, płytki ceramiczne etc). Co jakiś czas ciszę przerywa przenikliwy krzyk pawia - wydaje się niemal że doglądają porządku, bacznie obserwując zwiedzających.

Dorotka wśród róż się złapała


Spokój, prostota i funkcjonalność






W sieni budynku można obejrzeć wystawę starych narzędzi



Piękne sielskie miejsce





Dla wszystkich ogrodników



I specjalna dedykacja dla różomaniaków

Nie uprawiam róż, choć kilka mi się podoba, ale wyobrażam sobie, jaki zapach musi się unosić nad tym miejscem.

Obiecane fotki. Miejsce wspaniałe, zapach rzeczywiście oszałamijący, zwłaszcza w kwaterach z historycznymi rózami. Tam spędziłam najwięcej czasu. No i te ramblery - cudo!