Róża
John Davis

Mieszaniec róży Kordesa, wyhodowany w 1977 roku przez dr. Felicitas Svejda z Kanady. Jedna z terminatorek serii Explorer.
Krzew o wysokości przekraczającej 2 metry, rozłożysty.
Kwiaty duże, półpełne do pełnych, różowe. Literatura wspomina o niezbyt doskonałym kształcie kwiatów, czego nie potwierdzam. Niestety, nie mogę również potwierdzić informacji o korzennym zapachu, enigmatycznie stwierdzę tylko, że róża wygląda, jakby pachniała
Podstawowe kwitnienie trwa do dwóch miesięcy, potem kwiaty pojawiają się okazjonalnie, nie w tak spektakularnych ilościach. Dodatkowym bonusem jest jesienne, żółte przebarwienie liści.
Mrozoodporność - strefa 2b, czyli imponująca.

Bardzo efektowna róża, wręcz ideał, nie ma się do czego przyczepić: nie marznie, nie choruje, szkodniki wydają się ją omijać. Mogłaby ciut ładniej przekwitać, ale skoro już nie trzeba robić kopców ani ściągać robali, to wypada odpękać spacer z sekatorem bez marudzenia

Róża poświęcona pamięci Johna Davis (ur. 1550, zm. 29 grudnia 1605) angielskiemu żeglarzowi i odkrywcy.

Moja ma już kilka lat, była taka piękna w 2015



Niestety w 2016 wiosną straciła chęć do życia i musiałam ją ściąć do ziemi, ale powoli powstała jak Feniks z popiołów i już we wrześniu zakwitła malutkim bukiecikiem.



W tym roku była już całkiem spora i kwitła cały sezon.

czerwiec






sierpień


październik

To moja najukochańsza róża
Kwitnie długo robi w tym czasie niesamowite wrażenie. Żadna z moich róż nie kwitnie tak spektakularnie.
Trochę z niej śmieciuszek, ale to mi w ogóle nie przeszkadza. Ładnie przyrasta, jest pełna wigoru choć u mnie piach.
Jak żadnej innej, nie imają się jej choróbska, nawet robale w niej nie gustują zbytnio.
Kopczykowałam ją przez pierwsze 2 sezony, a potem już nigdy. Nigdy nie przemarzła, jest bezkolcowa i jedynie brakuje mi zapachu. Nie zamieniłabym jej na żadną inną.
Powędrowała również do ogrodu mojej córki, która ma glebę gliniastą i jest tam też cudowna. Myślę, że za parę lat będzie nr 1 w jej ogrodzie.











Była małym badylkiem a od początku kwitła cudnie.

2014




2015

Z roku na rok większa i piękniejsza.

2016






2018




2019








Łatwo się ją formuje, bo pędy ma dość elastyczne. Dzięki temu nadaje się na bramki

A tak potrafi kwitnąć jeszcze we wrześniu (2020)

Odbudowuje się każdego roku po kilkadziesiąt centymetrów.

2019 z Christine Helene



przekwitała w oczach i nawet jesienią powtórzyła ale słabo

2020 dosięgnęła góry klatki

Nowa

Juleczko "będzie Pani zadowolona"

Mój J.Davis corocznie niezawodny. W 2021 r w czasie tej dziwnej wiosny część róż przemarzła np. Graham Thomas czy Westerland, i nawet Larissa, i Aloha , która rośnie z drugiej strony bramki, startowały od ziemi, a ta róża okazała się pancerna
Z upływem lat ogałaca się od dołu, więc opadanie pędów trochę ten mało ciekawy widok zasłania i nawet miałam taki pomysł, żeby ją "odmłodzić" cięciem, ale strefiłam. Nie darowałabym sobie gdybym jej zaszkodziła. Na razie więc lekko skracam pędy lub je kulkuję dla większego kwitnienia .

2021







W pełni kwitnienia widać ją z daleka i jest niezrównaną królową rabaty

O tak, potrafi być piękna aż do zachwytu

2021




niestety czasami trzeba ją odmłodzić była częściowo cięta

2022




znowu przycinana i ciekawa jestem jak będzie w tym roku

Majka, widok Twojego Davisa napawa mnie nadzieją, że jak ją trochę przytnę, to nie zaszkodzę. Dzięki

U mnie w wiejskim rośnie już kilka ładnych lat i nie mogę się jej nachwalić. Stanowisko ma półcieniste i dość suche, rośnie tuż przy pniu starej jabłoni.
Kwitnie obłędnie i nie ma z nią żadnych problemów. Pędy pod ciężarem kwiatów mocno się przewieszają, więc dobrze byłoby ją jakoś podwiązywać

Foto 9-11 czerwca







.