Polypodium cambricum 'Grandiceps Fox'
Ta odmiana paprotki walijskiej jest jedną z bardziej dostępnych na rynku, przede wszystkim dzięki bezproblemowej uprawie. Nie rozrasta się w ekspresowym tempie, ale jednak systematycznie i raczej nie wymarza. Należy do odmian większych rozmiarowo - na Wyspach Brytyjskich potrafi osiągnąć około 45 cm wysokości i tworzyć kolonie składające się z setek liści, o rozpiętości metra kwadratowego. W naszej strefie klimatycznej liście są nieco krótsze i dorastają zazwyczaj do
25-30 cm.
Liście tej paprotki są stosunkowo szerokie i charakteryzują się posiadaniem
kilkukrotnie dzielonych 'wachlarzyków' zarówno wzdłuż boków, jak i na wierzchołkach liści. Frondy są oczywiście zimozielone, ale wegetację po zimie rozpoczynają bardzo późno, czasem nawet w sierpniu. Jeśli więc kłącze po zimie wygląda zdrowo, ma zielonkawy kolor, nie należy się denerwować - nawet wczesnym latem - że 'Gandiceps Fox' zamarł.
Najlepiej czuje się na stanowiskach ciepłych, niekwaśnych i dość suchych, co spowodowane jest jej pochodzeniem: w naturalnych warunkach spotykana jest na wapiennych skałach, czasem porasta stare mury a nawet, jako epifit, pnie starych drzew.
Najlepiej rozmnażać ją przez podział kłączy. W wypadku dużych mrozów, przy braku okrywy śnieżnej, zaleca się na okres zimy dobrze zabezpieczać agrowłókniną i/lub stroiszem iglastym.
.