Athyrium vidalii
wietlica Vidala

ang.Japanese lady fern, Vidal's lady fern


Ten gatunek wietlicy przywędrował do nas ze wschodniej Azji, gdzie spotkać go możemy na naturalnych stanowiskach w Korei, Japonii, Chinach i na Tajwanie. Porasta miejsca cieniste w górskich lasach i na półcienistych stokach dolin.

Jasnozielone a nawet żółtawe liście wyraźnie kontrastują z czerwonawymi łodyżkami i tworzą lekko rozłożysta kępę o wysokości ok.70 cm. Kłącze ma kolor brązowy, ku górze przechodzący czerwonobordowy.

Świetnie nadaje się do nasadzeń naturalistycznych, ale również - ze względu na nieco zwiększona odporność na promienie słoneczne - może być wykorzystywana do wzbogacenia ogrodów skalnych (nie na pełnym i ostrym słońcu !!!). Nie jest zbyt wymagającą paprocią - wystarczy jej zapewnić próchniczą, dość wilgotna glebę o kwaśnym odczynie a będzie rosła bezproblemowo. Polecana jest do uprawy w strefach 5-8.








wiosną

Moja podmarzła podczas wiosennych przymrozków,ale powoli rozwija coraz większe pastorały

Niestety znowu ucierpiała od przymrozków i to dwukrotnie. Na szczęście dość szybko się regeneruje.

Athyrium vidalii na cienistym, mocno wilgotnym stanowisku. To drugi egzemplarz, pierwszy nie wyszedł po zimie 4 lata temu.


fot.03.09.2018r
.

Athyrium vidalii- mam i ja .
Bardzo cieszy mnie to co czytam na temat uprawy tej pięknej paproci - najbardziej lubię takie bezproblemowe rośliny .
Urzekły mnie jej różowe nóżki i delikatne listki w kolorze jasnej zieleni :
przymiarki w doniczce:











I posadzona:

Edyto, to bardzo ładna wietlica .U mnie ostatnio zimuje dobrze, ale zdarzyło się że po cięższej zimie przepadła. Nie jest tak odporna na mróz jak filix-femina więc nie zaszkodzi ją zabezpieczyć przed mrozem
Fotki z początku września. Obecnie liście zamarły.

U mnie od tego sezonu, jak na razie jeszcze chłystek
Stanowisko półcieniste, stale nawadniane

Zdj.04.11.2018

W moim ogrodzie jako pierwsza obudziła się po zimie.

Moja również dość wcześnie wyszła, ale ścięły ją przymrozki. Musiała startować jeszcze raz.

fot.08.05.2019

Mojej przymrozki nie zaszkodziły, za to spaliło ją czerwcowe słońce. Próbowałam ratować cieniówką, ale liście zbrązowiały. Szczęśliwie wypuściła kolejne i na obecną chwilę nie ma śladu po czerwcowych perypetiach . Zdecydowałam jednak nie męczyć jej na tym, jak się okazało, zbyt gorącym stanowisku i przeniosłam na nową rabatę za domem. Liczę na to, że w nowym miejscu będzie się dobrze czuła :

Jesienią, zeszłego roku zmieniłam miejsce zamieszkania wietlicy Vidala na cieniste, chłodne. Właśnie się pojawiła

fot.17.04.2020




Stanowisko powinno być wilgotne, ale dla spokoju ducha dostała, na dobry początek butlę wody z sączkiem

Athyrium vidalii długo się nie pojawiała i obawiałem się, że zimna wiosna całkiem ją wykończyła.
Niedawno spod hosty wybiły młode liście

Wietlicy Vidala spasowało nowe stale wilgotne stanowisko, bo w tym sezonie wypuściła nowe serce



Jednak, niestety muszę ją z niego zabrać, bo promienie słoneczne dochodzą do rośliny tylko z jedne strony, a z drugiej jest głęboki cień. W rezultacie wypuszcza długie pastorały, ale wszystkie pchają się do światła i wygląda jakby rosła tylko połowa rośliny.


fot.18.10.2020

Athyrium vidalii w jesiennych szatach.

fot.13.11.2020

Startuje moja Athyrium vidalii. Zasypałam suchymi liśćmi i nakryłam kartonem, bo zapowiadają przymrozki na najbliższe dni

fot.25.04.2021

Wygląda, że dzielnie zniosła ostatnie przymrozki

fot.03.05.2021

fot.20.05.2021

Miałam ją wiosną przesadzić na bardziej widne stanowisko, ale nie zdążyłam więc przenosiny zostawię na okres jesienny.

fot.03.06.2021

Moja wietlica Vidala dziś.

fot. 21 04 2022