W latach trzydziestych XX wieku rozpoczęto w Czechach w Pruhonicach prace hodowlane, mające na celu otrzymanie nowych, mrozoodpornych odmian azalii zwanych potocznie japońskimi. Prowadził je
Jan Jelinek (1879-1962). Po jego śmierci prace te kontynuował
Bohumil Kavka (1901-1977) i współpracownicy: Jaromir Scholz (1905-1997), Jaromir Dvořák (1924), Milada Opatrná (1927)
Do swoich krzyżowań Jan Jelinek wybrał
---> starą japońską odmianę
azalii kiusiuańskiej (Rhododendron kiusianum) 'Amoenum' oraz
---> bardziej mrozoodporną
azalię koreańską (Rhododendron yedoense var. poukhanense)
W toku prac uzyskano krzewy
- bardziej mrozoodporne od innych azalii japońskich
- niskie o zwartym pokroju
- kwiatach o średnicy od 2,8 do 4 cm
- liściach częściowo zachowujących się przez zimę
Otrzymały one nazwy pochodzące
od nazw czeskich rzek a po roku 1962 zostały wpisane na listę odmian. Dziś funkcjonują jako:
AZALIE JELINKA
podgrupa w grupie KIUSIANUM
--->
'Blanice' (Kavka, 1969) o kwiatach jasnoróżowoliliowych
--->
'Boubin' (Jelinek, 1966) o kwiatach różowych
--->
'Doubrava' (Kavka, 1974) o kwiatach karminoworóżowych
--->
'Labe' (Kavka, 1969) o kwiatach jasnoróżowych
--->
'Morava' (Dvořák, 1970) o kwiatach łososioworóżowych
--->
'Orlice' (Kavka, 1970) o kwiatach purpurowofioletowych
--->
'Oslava' (Jelinek, 1969) o kwiatach intensywnie różowych
--->
'Otava' (Jelinek, 1962) o kwiatach jasnofioletowych
--->
'Sazava' (Kavka, 1970) o kwiatach różowofioletowych
--->
'Vltava' (Jelinek, 1962) o kwiatach jasnoróżowych
Pełną kolekcję azalii Jelinka można zobaczyć w
Arboretum UW w Wojsławicach.
azalie japońskie