W Polsce, w naturze rośnie na niżu i w niższych położeniach górskich (do ok. 700 m n.p.m.).
Jest klonem łatwym w uprawie. Radzi sobie niemal w każdych warunkach z wyjątkiem pełnego cienia i miejsc bardzo wilgotnych. Dorasta do wysokości 5-15 metrów wysokości przy niewiele mniejszej szerokości. Dobrze znosi cięcie, dlatego często stosowany jest na cięte żywopłoty. Korona szerokostożkowata lub jajowata, niższe gałęzie często obwisają do ziemi.
Gatunek ma formę wysokiego krzewu lub niewielkiego drzewa. Liście: pojedyncze, naprzeciwległe, 3-5 klapowe, ciemnozielone, jesienią przebarwiają się na żółto. Kora: brunatnoszara, podłużnie bruzdowana. Kwiaty: żółtozielonkawe, zebrane w baldachogrona, pojawiają się w maju, razem z rozwojem liści lub tuż po ich rozwoju. Owoc: orzech, nazywany skrzydlakiem. Roślina miododajna
Strefa mrozoodporności: literatura podaje 5a i 4a (?)