Galtonia biaława syn. Galtonia błyszcząca
Galtonia candicans syn.
Ornithogalum candicans
ang. Summer hyacinth
Wysokość: do 120 cm
Kwiaty: białe, z zielonkawym akcentem u nasady.
Kwitnienie: latem, na przełomie lipca i sierpnia.
Stanowisko: osłonięte przed wiatrem, im więcej słońca tym roślina jest bardziej strzelista, jakkolwiek zakwitnie także w półcieniu ale mniej okazale.
Wymagania: zwykła ziemia ogrodowa. Warto pamiętać, że galtonia reaguje pozytywnie na dodatek kompostu. Ponieważ w naturze występuje na wilgotnych łąkach górskich, będzie również wdzięczna za podlewanie.
Mrozoodporność: niewystarczająca (strefa 7–10 USAD). Cebule należy jesienią wykopywać.
Rozmnażanie: niestety, ilość powstających cebul przybyszowych jest wysoce niezadowalająca, więc chcącym mieć łany, pozostaje siew. Podobnie jak u innych cebulowych, wytwarzanie nasion osłabia cebulę, dlatego lepiej pozostawić tylko jeden pęd w tym celu, a resztę pozbawić przekwitłych kwiatów.
> Alfabetyczny, ilustrowany wykaz roślin cebulowych i bulwiastych
Galtonia jest rośliną cebulową z rodziny hiacyntowatych. Pochodzi z Afryki Południowej, gdzie rośnie na wilgotnych łąkach. Pierwszy raz została opisana przez Bakera w 1870 roku. Nadał jej łacińską nazwę
Hyacinthus candicans.
Galtonia jest zdobywczynią nagrody Award of Garden Merit (AGM) przyznawanej roślinom przez Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (Royal Horticultural Society – RHS) za szczególne walory ogrodowe.
Krążą słuchy, że w zachodniej Polsce cebule mogą zimować w gruncie, niestety, nie mogę ich potwierdzić – wszystkie dotychczasowe próby skończyły się porażką. Możliwe, iż powodem jest wszechobecna wilgoć w moim ogrodzie, jeżeli ktoś ma piach a spełnia warunki geograficzne, zawsze warto spróbować.
W pozostałych przypadkach wykopujemy cebule jesienią i przechowujemy. Według literatury w temp. powyżej 5 stopni, w praktyce, sklerotyk zapomniał na szafie w pokoju (ok.15 stopni), bez okrycia i też się udało
.