Lewkonia długopłatkowa (maciejka)
Matthiola longipetala


Maciejka (bo pod taka nazwą znana jest w Polsce ta roślina) nie wyróżnia się szczególną urodą.
Jej delikatne, rozgałęzione 40-to centymetrowe pędy, mają tendencję do pokładania się.
Listki ma szarozielone, pokryte kutnerem, lancetowate, małe.
Kwiaty drobniutkie, czteropłatkowe, delikatnie różowe wyrastają na szczytach pędów, tworząc luźne kwiatostany.
Niewątpliwym atutem maciejki jest jest intensywny, bardzo przyjemny zapach, który kwiaty wydzielają po zmroku.
Dla tego zapachu warto maciejkę uprawiać w pobliżu tarasu lub na balkonie.
Maciejka kwitnie od czerwca. Jeśli będziemy ja wysiewać wiosną co dwa tygodnie, będziemy mieć kwitnące rośliny do późnej jesieni.

Stanowisko dla maciejki wybierzmy słoneczne, z glebą przeciętną. Przy zbyt urodzajnej roślina będzie bujniej rosła, ale słabiej kwitła, co odbije się na zapachu. Im więcej kwiatów, tym zapach intensywniejszy.

Nasiona wysiewa się w kwietniu od razu na miejsce stałe. Po wzejściu siewki trzeba przepikować, pozostawiając rośliny co 10cm. W czasie okresu wegetacyjnego ograniczmy się tylko do podlewania i odchwaszczania. Nie stosujmy żadnych dodatkowych nawozów.

Nieco przypalona przez tegoroczne upały, ale nadal pachnie upajająco. W ciągu słonecznego dnia jej niepozorne kwiatki są praktycznie niewidoczne, ale delikatne srebrnawe listki też mają swój urok.

Trochę na temat naturalnego środowiska występowania maciejki napisałem tutaj:
xxx

No, skoro linków nie mogę jeszcze tu zamieszczać to napiszę słowo komentarza do opisu.

Lewkonia długopłatkowa w swoim naturalnym środowisku rośnie na glebach ubogich lub bardzo ubogich kamienistych i suchych. "Wykładanie się" będzie miało miejsce tylko przy wysianiu maciejki na zbyt zasobnym podłożu.