Ciekawa roślina z rodziny Dzwonkowatych (Campanulaceae), pochodząca z Południowej Afryki. W swojej ojczyźnie jest byliną; w naszych warunkach uprawia się ją jako roślinę jednoroczną.
Nasiona można wysiewać na przełomie lutego i marca w ciepłym, widnym pomieszczeniu. Można przechować ukorzenione sadzonki w chłodzie przez zimę i wiosną posadzić do ogródka, ale jest to zabieg kłopotliwy i rzadko się udaje.
Jest to typowa roślina okrywowa, dość gęsto pokrywająca teren długimi pędami z błyszczącymi, ząbkowanymi liśćmi.
W czerwcu pojawiają się jasnożółte kwiaty, zbudowane jak u większości lobelii, wznoszące się nieco ponad liście.
Mało jeszcze rozpowszechniona, ale warta uwagi roślina na bardzo wilgotne miejsca.

Wyrasta długimi pędami, ale wznosi się nie więcej jak na 15 cm

Najlepiej rośnie w pełnym słońcu. W cieniu wydłuża pędy i słabiej kwitnie. Jakość gleby nie ma wielkiego znaczenia, byle była dostatecznie wilgotna, bo to roślina terenów zabagnionych.





Kwiaty typowe dla lobelii.