Do niedawna roślina ta była zaliczana do rodzaju Asteriscus, obecnie Pallenis. Należy do rodziny Astrowatych (Asteraceae). W zasadzie jest krzewinką, bo dolne części jej łodyg drewnieją w miarę wzrostu. W naszych warunkach jednoroczna. Można przetrzymać przyciętą roślinę w chłodnym, bardzo widnym pomieszczeniu, ale niewielu z nas dysponuje takimi warunkami.

Asteriscus nadmorski ma rozgałęzione, drewniejące w dolnej części, ulistnione pędy. Liście są małe (do 2 cm długości), szarozielonego koloru, owłosione, o charakterystycznym kształcie (przypominają lekarską szpatułkę). Dorasta do 30–40 cm wysokości, tworzy gęste, rozrośnięte kępy.

Na szczycie pędów wyrasta pojedynczy koszyczek kwiatowy. Owocem jak u wszystkich astrowatych jest niewielka niełupka. Owoce zebrane w puszysty, półkolisty owocostan.
Kwitnie od V do VIII. Warto usuwać przekwitające koszyczki, wówczas roślina bardziej się rozgałęzia i wydaje więcej kwiatów.

Stanowisko powinno być zdecydowanie słoneczne, np. na południowej stronie skalniaka lub w skrzynce na tarasie. Gleba przepuszczalna i niezbyt zasobna. Do skrzynki, czy w dołek, do którego wprowadzamy sadzonkę, warto dodać sporo żwirku lub grubego piasku. Podłoże nie może być jednak suche, trzeba zadbać o umiarkowaną wilgotność.

Wydaje się, że to kłopotliwa roślina, ale jej uroda to rekompensuje.
Dotychczas wyhodowano kilka odmian:
‚Gold Coin’ – odmiana bodaj najpowszechniej występująca.
‚Compact Gold Coin’ – odmiana bardzo niska i zwarta.
‚Golden Dollar’ – odmiana również niska, ale o zielonych liściach.

Można próbować uprawiać z nasion, ale pewniej i wygodniej kupić doniczkowane sadzonki.