Morwa biała (Morus alba)
Gatunek niewielkich drzew liściastych z rodziny morwowatych.
W naturze występuje w Chinach.
Liście są podstawowym pożywieniem larw jedwabników.
Drzewo o szerokiej, nieregularnej koronie. W naszym klimacie dorasta do 10-15 m. wysokości.
Liście: jasnozielone, od góry błyszczące, szerokojajowate, miękkie, jesienią przebarwiają się na żółto.
Kora: brunatnoczerwonawa lub zielonkawoszara
Kwiaty: rozdzielnopłciowe, ale występujące na tym samym drzewie.
Owoce: złożone z niełupek obrośniętych soczystymi osnówkami powstałymi z okwiatu. Jadalne, słodkie o nieco mdłym smaku.
Strefa mrozoodporności: 6b
Morwa szerokolistna ‘Spirata’
Morus latifolia
Odmiana powstała w Japonii na wyspie Kiusiu przed rokiem 1978. Do Europy (Boskoop) przywieziona w 1979 roku przez Holendra H.J. van de Laara.
Szybko rosnące, duże drzewo dorastające do 9 m wysokości, o zygzakowato pogiętych pędach ( dobrze widocznych w okresie bezlistnym) i owalnej, parasolkowatej koronie.
Liście sercowate, błyszczące, bardzo duże do 35 cm, jasnozielone.
Kwitnie w maju, różne źródła podają sprzeczne informacje na temat owoców, jedne twierdzą, że ich nie zawiązuje inne wręcz przeciwnie, zawiązuje, ale niejadalne, a jeszcze inne podają, że są jadalne.
Odporna na niskie temperatury i zanieczyszczenia powietrza.
Zalecane stanowisko słoneczne lub półcieniste, zaciszne, nie ma wymagań co do gleby.
Kupiłam ją rok temu na jesiennych targach w Szepietowie, z jednym jesiennym listkiem, ten listek przez całą drogę powrotną nie dawał mi spokoju
, to miała być morwa biała na pniu. Sądziłam, że wcisnęli mi zupełnie inne drzewko, ale sprzedawca okazał się uczciwy, nie uprzedził tylko, że to odmiana szerokolistna.
Trochę się wystraszyłam jej tempem wzrostu wiosną i nawet chciałam się pozbyć z ogrodu, ale poszperałam i okazuje się że szczepiona nie osiągnie docelowej wielkości.