Czeremcha późna syn. Czeremcha amerykańska (Prunus serotina) – gatunek z rodziny Różowatych (Rosaceae), nazywany też Wisienką piaskową. Pochodzi z Ameryki Północnej, sprowadzony do Europy w XVII w.
W Polsce rozpowszechniony w pierwszej połowie XX w., głównie w borach sosnowych, gdzie brakowało podszytu, ze względu na ubogie siedlisko.

Czeremcha ta uważana jest za jeden z najbardziej inwazyjnych gatunków. Jedną z przyczyn jego sukcesu jest brak patogenów ograniczających jego żywotność i rozmnażanie, które występują w jego naturalnym środowisku. W wielu krajach Czeremcha amerykańska jest zwalczana, jako uciążliwy chwast leśny. Jeśli gdzieś raz zagości, zwłaszcza na glebach ubogich i piaszczystych, wypiera ze środowiska wszelkie inne gatunki podszytu i runa leśnego. Liczne i słodkie owoce powodują zaś intensywne jej rozsiewanie przez ptaki.

Czeremcha późna, to drzewo o wysokości do 25 m (w ojczyźnie prawie do 40 m). W Europie rośnie zwykle w formie krzaczastej. Korona jest luźna, gałęzie cienkie i zwisające. Kora na starszych pniach jest tarczowato spękana, na młodych błyszcząca z kremowym cętkowaniem.
Liście eliptyczne i zaostrzone, do 12-15 cm długości, brzegiem drobno piłkowane, skórzaste, gładkie i lśniące.
Kwiaty białe, drobne, zebrane w pachnące grona, pojawiają się w maju i czerwcu.
Owocem są słodkie czarne pestkowce, chętnie zjadane przez ptaki i niektóre ssaki.

Niegdyś uprawiana jako roślina ozdobna. W przeciwieństwie do naszej rodzimej Czeremchy zwyczajnej (Padus avium) źle rośnie na glebach mocno wilgotnych, dlatego nie jest dla niej konkurencją.