Roślina roczna z rodziny Babkowatych (Plantaginaceae Juss.), dorastająca do 40 cm wysokości.
Łodyga wzniesiona, u góry rozgałęziona.
Liście naprzeciwległe, równowąsko-lancetowate, nieco owłosione.
Kwiaty małe, różowo-brązowe, zebrane w liczne, gęste i jajowate kłosy, na długich szypułkach, wyrastających w kątach górnych liści.
Kwitnie od czerwca do października.
Owoc - torebka z wieczkiem.
Występuje w miejscach piaszczystych w Europie i zachodniej Azji, w Polsce dość rozpowszechniona.
Gatunek uprawiany ze względu na nasiona wykorzystywane w ziołolecznictwie.
Nasiona mają działanie powlekające, łagodnie przeczyszczające, wykrztuśne. Stosowany w lekach odkrztuszających, kokluszu i gruźlicy płuc, przy zaburzeniach trawienia, biegunkach, zapaleniach woreczka żółciowego. Jadalne są również liście, zwłaszcza młode.